Ik ben een jas. Niet zomaar een jas, maar een dure deftige jas. Mijn eerste eigenaar heeft er flink voor betaald. Inmiddels ben ik van eigenaar veranderd en de nieuwe eigenaar is reuze in zijn sas met mij. Zo mocht ik eergisteren met hem naar de kerk. Dat vond ik heel spannend. Ik werd opgehangen tussen allerlei jassen, die eerlijk gezegd, lang niet zo deftig waren als ik. Wij jassen hoorden de gemeente zingen en tenslotte kwamen de eigenaren van de jassen uit de kerkzaal en grepen hun jassen, luid kwakend. Maar hoe kon het? Vreemde handen grepen me en een groot lijf kroop gehaast in me. Alle naden kraakten. Hij draafde met me naar buiten en kroop in een auto. Zijn vrouw volgde en zo reden we met ons drietjes weg, zeer tegen mijn zin. Ondertussen gebeurde er het nodige in de hall van de kerk. Dat vertelde mijn rechtmatige eigenaar later. Hij zocht tussen de jassen, zijn partner graaide ook mee. Ze werden beiden zenuwachtig. En ze hadden reden, want in mijn zakken zaten de autosleutels en ook nog de huissleutel. Alle kerkgangers gingen mee zoeken, zo hoorde ik later. Ze kwamen met zwarte jassen aanzetten, ze hielden de verdrietige eigenaar een lichtbruine jas voor en keken hoopvol. 'Nee nee', riep de partner van de eigenaar,' de jas is donkerbruin!' En ze vertelde aan iedereen die het horen wilde dat ik misschien wel was gestolen. 'Ja', riep de hulp-kosteres, 'dat gebeurt steeds vaker als het om een dure jas gaat.' Een ander gemeentelid voelde eens in de zakken van de lichtbruine jas en zei besmuikt lachend: 'Er zaten hondenbrokken in en ook een huissleutel. 'Iemand anders riep: 'En staat er een nummer op de sleutel?' Hij werd vervolgens verwijtend aangekeken door andere gemeenteleden die in koor riepen: 'Dat moet je natuurlijk nooit doen. Zo kan een dief zo je huis binnenwandelen.' De organist, die vanmorgen vrij-af had zei troostend tegen de partner van de eigenaar: 'Je hebt de laatste woorden van de preek gehoord: 'Wees niet bang.' Daar reageerde de partner weer zenuwachtig lachend op: 'Maar ook de autosleutels en de huissleutel zitten in de zak en vanmiddag moet hij weer naar het noorden. En hoe komen we nu thuis? Het regent en het is te koud zonder jas.' De eigenaar was maar eens naar buiten gelopen en zie of het zo moest wezen, er stopte een auto, en de nep-eigenaar en ik stapten uit. Ik was terug in de kerk en mijn echte eigenaar dook ziels gelukkig in mij en knoopte me triomfantelijk dicht. Tevreden reden we met ons drietjes naar huis. En ik... de jas... ik was de gelukkigste van ons alle drie...
************************************************************************************