Twee maal was ik in het eldorado van de ruimtevaart: Kennedy Space Center in Orlando. Het is een beleving die zich moeilijk laat vertellen. Mijn broer en schoonzus zijn er al verschillende keren geweest, dus logeer je ben hen in Florida, dan is dit oord van onbegrepen technologie een must. Gewillig laat ik me dan rondleiden, maar snap er weinig van. Alleen als er over beroemde ruimtevaarders wordt verteld en niet zelden hoe ze in dienst van de wetenschap soms verongelukten, lees ik alles met grote interesse.Door kijkers turen, gewichtloosheid testen, pakketten zien wat zoal mee wordt genomen op de ruimtevlucht. Astronautenvoeding, dat woord kennen we hier in een andere betekenis. Schepjes raar gruis, gevonden op de maan. Als ik niet meer geleerdigheid kan opnemen zak ik neer op een bank en vergaap me aan de Amerikanen. Luidruchtig, joviaal, willen altijd praten en willen altijd weten waar je vandaan komt. De doorsnee Amerikaan vindt het allemaal wel goed. Nederland? 'Nee, waar ligt dat?' Holland kennen de meesten wel, maar soms denken ze dat je er gewoon rechtstreeks met de auto kan komen. Ze vertellen dan over klompen, tulpen en molens...
Willem Wilmink schrijft er een aardig gedicht over. Inmiddels is de wetenschap al weer zo veel verder en wordt het steeds onwezenlijker. En heb je een dikke portemonnee, dan is het zelfs mogelijk om een vlucht naar de maan te maken. En ik ken mensen die ik een enkeltje maanvlucht gun...
Uit mijn foto-archief een paar plaatjes van Kennedy Space Center in Orlando...
***********************************************************************************