Dromen…
Dromen…
Wie droomt er nooit, wie droomt er wel eens en wie droomt er
frequent?In dromen gebeuren dingen die het dagelijks leven tarten. En toch… Opluchting is er wanneer een griezelig gebeuren uiteindelijk niet waar blijkt te zijn. Teleurstelling is er wanneer iets moois bij het ontwaken als een zeepbel uit elkaar spat! Overigens, de eerstgenoemde categorie is heel wat groter dan de laatstgenoemde.
En dan is er nog het dagdromen. Een groot deel van de
mensheid overkomt dit, misschien lokken ze het zelf uit. Zo stond ik laatst in
de rij voor een kassa. Automatisch schoof ik op, maar in mijn hoofd speelden
hele andere dingen af. Tot ik de kassajuffrouw hoorde roepen ‘Zet u de
boodschappenwagen maar aan deze kant!’ Ik ontwaakte, lachte schaapachtig en
maakte mijn excuses. De juffrouw, die doorgaans wat somber kijkt, was één brede
smile.
Gekker was dat ik onlangs droomde de secretaresse te zijn
van Angela Merkel. Niet verbazingwekkend, want ze haalt dag aan dag het
journaalnieuws. Ze had een belangrijke brief ingesproken op een bandje en dat moest
ik uittikken. Maar ik kon bepaalde woorden niet horen, heel vervelend, want
mogelijk waren die woorden juist de kern van de brief. Ik spoelde achteruit,
luisterde opnieuw, spoelde weer achteruit, luisterde opnieuw, Angela kwam
tevoorschijn. Barack Obama moest maar even wachten, ze gaf hem een paar
Hollandse tijdschriften, hij leek tevreden.
Nog verbazingwekkender was de droom die een vriendin onlangs
vertelde.
De Russische president belde haar. Ze woont in het noorden
van de provincie Groningen. Dat alleen verbaast al. Hij wilde met haar
overleggen over een bijzonder moeilijke kwestie. Haar oordeel vond hij heel
belangrijk. Jammer is dat ze niet meer wist waarover het precies ging. Wat ze
zich nog heel goed herinnerde was dat Poetin haar na korte tijd opnieuw belde.
Hij bedankte haar voor het gegeven advies. Het was allemaal goed gekomen.