Een paar jaar geleden was er voor de tv een programma waarin kringloopwinkels aandacht kregen. En er waren juweeltjes tussen. Zo zagen we een kringloopwinkel in Steenwijk die prachtig was. Dat kwam vooral door de creatieve vrijwilligers. Zodoende besloten we onlangs op een sombere herfstdag daar eens een kijkje te gaan nemen. Het was er lekker warm en het was ook heel groot. Wat hebben mensen toch een spullen. Het was puur genieten van alles wat je er tegen komt en ouderen beleven vooral een feest der herkenning. Glaswerk, bekers, kop en schotels, onduidelijke kommetjes. Pannen en potten, lampen, boeken, kleding. Spiegels, groot en klein. Er werd flink gekocht, de prijzen waren zeer laag. Voor 0.50 Eurocent de prachtigste vazen en bij de bloempotten kreeg je haast geld toe. Ik dwaalde door het als huiskamer ingerichte gedeelte en vergaapte me aan prachtige wandborden. Maar mijn verstand werkte en dacht voor me: 'Waar wil je dat hangen?' Daarbij schoot me de opmerking van een kleinzoon te binnen toen ik hem mijn schatten eens toonde: 'Oma, dat moeten we straks allemaal opruimen!' Mijn ogen werden getrokken naar twee ranke vogels, zo sierlijk en zo fraai van kleur! Het leken grutto's en ze stonden haast op mij te wachten. Ze waren van hout en het aankoopbedrag was lachwekkend laag. Ik ben dol op vogels en voor ik het wist legde ik ze voorzichtig in mijn mandje en mompelde: 'Voor jullie maak ik gewoon een plek vrij!' Er was ook een heus restaurantje, ook al bemand door vrijwilligers. De keuken was uitgebreid en wij namen een kop uiensoep, heerlijk toch bij zo'n koude dag. Er was aan het uiteinde van de tafel nog net een plekje vrij. Zo zaten we gezellig tegenover elkaar. Naast me zat een forse meneer ook al achter de uiensoep. Hij las in een boek uit de kringloopwinkel 'De geheimen ontrafeld". Ik vroeg terloops toen hij opstond: 'En bent u wat wijzer geworden?' Hij lachte en vertelde dat hij ooit dit boek had en het had weggegeven. Nu zag hij het hier, maar hij ging het wel keurig terugzetten. Kijk, hij was verstandig. Ik gluurde naar mijn vogels, ze leken te zeggen 'We willen graag heel bij je wonen.' De kringloop vrijwilligers hadden rondom de haard een gezellig zitje gemaakt met boeken en een potkachel compleet met keteltje. De enorme stoelen kwamen vrij en zodoende aten we daar nog een warm broodje. Terug door de afdeling kleding waar aantrekkelijke dames ons bekeken en wij hen. Ze hadden slechts een hoofd, het lijf ontbrak. Na nog een lamp te hebben gekocht, ook al een juweel voor 5 Euro, trokken we heel tevreden de deur van de winkel achter ons dicht, nadat we de vrijwilligers hadden geprezen...
En zo aardig: bij het nemen van de foto had ik de later gekochte vogels nog niet opgemerkt. Toen ik wat later nog eens door de ruimte dwaalde, zag ik ze! Ze staan op de voorgrond...
Toen één van mijn kinderen de vogels zag, zei ze: 'Doe daar maar vast een plakkertje onder. Die vind ik prachtig'....
************************************************************************************