Even in de donkerte van de kortste dag van het jaar je onderdompelen in licht en drukte van een stad. We hadden er behoefte aan en zo namen we de trein naar Zwolle. Het aardige is dat ik Zwolle goed ken. Ik heb er in mijn jeugd op school gezeten en later ook gewerkt in de Isala klinieken. Dus vertelde ik mijn maatje details over Zwolle terwijl we naar het centrum wandelden. Het was nu al druk. Mogelijk had het te maken met de voor de middag voorspelde regen. We doken eerst de Michaëlskerk in, eeuwenoud en onverwoestbaar aan de buitenkant. Maar dat geldt niet voor de binnenkant. Ook deze kerk is gesloten voor de zondagsvieringen. Alleen bij bijzondere gelegenheden zal dit eeuwenoude gebedshuis nog gebruikt worden. Er is een doorgaande boekenverkoop die nu alleraardigst was ingericht. Het was haast knus en de boeken waren keurig geordend en voorzien van de onderwerpen. Even stond ik nog met een verzameld werk van meerdere dichters in handen, maar ik was moedig, dacht aan de vele gedichtenbundels thuis en legde het dapper weer terug. We wandelden verder. Er was een gezellig restaurantje ingericht en een heuse bar waar men niet alleen koffie of thee maar ook iets anders kon gebruiken. Wat verder was een mannenkoor aan het repeteren. We maakten nog even een praatje met de dirigent en hij vertelde glunderend dat we de hele middag mochten luisteren naar de repetitie. Voor het avond optreden lag dat uiteraard anders. Ook nog even naar binnen gegaan bij de O.L.V. Basiliek of Peperbuskerk. Het was er heel rustig vanwege een verbouwing. Maar in eerbied bij de kerststal staan en bij de relieken van Thomas à Kempis, het was goed. Buiten was het nog droog en zo lieten we ons genoeglijk door de wind voortduwen naar de Broerenkerk die al weer jaren is omgetoverd tot een enorme boekenwinkel. En denk niet alleen aan boeken, want het is heel divers tot uitvouwbare kerststalletjes aan toe. Voor de kassa stond een zeer lange rij van geduldig wachtenden, het restaurant zat bomvol. We gingen op zoek naar een andere gelegenheid om te lunchen en dat was niet eenvoudig. Soms stond er een rijtje mensen voor een restaurant in afwachting van vertrekkende gasten. De draaiorgelman zetten passende muziek op. Opeens klonk er wat anders. Het duurde even maar toen zong ik zacht mee 'Ook op mij, ook op mij, dropp'len vallen ook op mij.' Een aardige meneer met een twinkeling in de ogen zei zachtjes tegen mij: 'Kent u ook de Here Jezus?', hij lachte fijntjes. Toen wist ik het weer, het was het lied 'Heer, ik hoor van rijke zegen die Gij uitstort keer op keer.' We zongen het op de zondagsschool in de tijd van hemelvaart en pinksteren. Het is echt geen kerstlied. Zo gek, toch was het fijn om het te horen, vooral in deze tijden van oorlogen en rampen. En zie, bij het passeren van een bekend restaurantje in de Diezerstraat zag ik gasten bij het raam opstaan en niet veel latere zaten wij op die mooie plek. Ik zag de mensen voorbij trekken, lang niet iedereen keek blij. Misschien kwam het door de regen die ongenadig op alles wat wel en niet bewoog kletterde. Maar ook wij ontkwamen er niet aan. Toch was het fijn om even in de gekte te lopen. Maar de kerststal in de Peperbuskerk en het lied van de orgelman, het waren extra cadeautjes...
