Spontane gesprekken, ze zijn er soms zo maar. En als ze dan ook nog inhoudsvol zijn, dat geeft het jezelf meer bagage. Zo overkwam ons toen we een aardige winkel binnenstapten vol klein en groot goed. Eigenlijk een veredelde kringloopwinkel. Er lag bij de ingang zo half op een tafel een palet met een kwastje en de verf was zowaar nog nat. We wandelden en verbaasden ons over de aardige dingen die lagen te wachten op kopers. Daarbij was alles met smaak geschikt. Opvallend vond ik de vele roomse spullen die er ietwat verloren uitzagen; ze waren nu werkeloos want de voormalige eigenaren hadden het aardse met het eeuwige verwisseld en hun kroost vond het wel welletjes: het mocht weg. We stonden op het punt de winkel te verlaten en passeerden opnieuw het palet met de nog natte verf en zie de eigenaar van de winkel was net bezig het grote beeld van de Heilige Familie wat bij te werken. Bij Jozef, Maria en een wat groter Kindje werd heel nauwkeurig het 'goud' aangestipt met het okergeel. En toen kwam het gesprek. Ik vroeg of de eigenaar nog aan uitbreiding van de winkel dacht, omdat veel spullen best wat meer ruimte konden gebruiken. Lachend zei hij, terwijl hij het penseel even liet rusten: 'Nee, daar denken we niet aan. Weet u, we hoeven er niet van te leven!' Er kwam een aardige dame binnen en ze werd aan ons voorgesteld als 'mijn vrouw Yvonne'. De eigenaar vervolgde: 'We schenken het geld aan goede doelen. Soms ook, doe ik een envelopje bij iemand in de brievenbus omdat er geldzorgen zijn.' Hij grinnikte en vertelde dat hij dat dan in het donker deed. 'Dit beeld', zo ging hij verder, 'gaat naar Brugge. Het is verkocht en ik werk het hier en daar voorzichtig bij.' Zijn ogen monsterden nauwkeurig de groep en hij vertelde dat iemand in Brugge het graag wilde kopen. 'Stelt u zich voor, dat is een verzamelaar van heiligenbeelden; hij heeft er inmiddels 2000. En nu zijn we vreselijk benieuwd hoe het er daar allemaal uitziet en of de koop door kan gaan, want hij heeft het alleen maar digitaal gezien.' Ik deed een duit in het zakje en zei ferm: 'Gekocht is gekocht!' 'Ach', was het antwoord, 'als de toekomstige koper er toch vanaf wil zien, dan doe ik niet moeilijk en reis ik terug met de Heilige Familie.' Een spontaan gesprek met een heerlijk mens. Ze bestaan toch nog...
Dit is niet de Heilige Familie uit bovenstaand stukje. Deze afbeelding stond op een kerstkaart die ik kreeg van de zusters Franciscanessen uit Denekamp...
***********************************************************************************