Nederland komt bij van een zinderende verkiezingstijd en het lijkt er op dat we D66 en Rob Jetten geluk kunnen wensen. En ik gun het deze aimabele jongeman: premier van ons land. Al lange tijd voordat de kranten er over schreven dacht ik: 'Waar doet hij me toch aan denken?' Opeens viel het kwartje, hij deed me denken aan Mark Rutte. Diezelfde tomeloze energie. Laten we hopen dat alleen zijn geheugen beter is want Rutte riep op moeilijke momenten: 'Ik heb er geen actieve herinnering aan.' Jetten voegt zich in de rij van belangrijke leiders zoals Obama met 'Yes we can' en Angela Merkel met haar 'Wir schaffen das'. En nu maar hopen dat hij dat waar kan maken. 

Gisterenavond appte een goede vriend 'Kan ik de kerstboom al zetten?' Ik appte terug: 'Zet jij maar lekker de kerstboom!' Het hele jaar hangt bij hem de kerstversiering met ledlichtjes langs de trap, dus die boom kan ook wel in de laatste oktoberdagen. Het bracht mezelf ook bij kerstmis. Hoe ik als kind zong op de zondagsschool 'Vrede op aarde' en later op school. Weer later als jonge moeder met onze vier kinderen en nog weer later zong ik bij de monniken de mooiste kerstliederen met zeker ook het 'Ere zij God'. Als schrijvend bedenk ik dat het voor mij de laatste jaren steeds moeilijker wordt te zingen over 'Vrede op aarde'. Zingen zoals ooit de engelen zongen? Nee nee, wij brullen het bijkans, maar brengen er niets van terecht. Voor mijn ogen komen beelden van oorlogen, van onbeschrijfelijk leed in diverse vormen. Kerst is in aantocht en wie het nog niet wist, kijk eens naar de gekkigheid in de winkels. Er komt steeds meer rotzooi. Ga niet door de knieën en laat het lekker liggen, maar kijk en bedenk wat je voor iemand anders kunt betekenen. Zingen over vrede is lastig, maar we kunnen bidden en hopen dat het ooit werkelijkheid wordt...