Afgelopen weekend stuurde ik mijn bijdrage voor ons kerkblad in.

De eindredacteur en ik verstaan elkaar goed; we hebben fijn samengewerkt in verschillende commissies. Hij bedankte me voor mijn column maar kon niet nalaten een stichtelijk zinnetje toe te voegen. Het was de tekst van de dag: ‘Pelgrimeren is op pad gaan om stil te staan…’

Ik antwoordde: ‘Mooie tekst van de dag. Soms is pelgrimeren ook terugkijken…’ Eigenlijk had ik er achteraan willen schrijven: ‘En daar word je bepaald niet vrolijk van…’ Om de eindredacteur niet te veel te belasten met mijn kommer en kwel, liet ik het achterwege.

De eindredacteur bleef positief: ‘Klopt. Maar ook dát lukt beter als je even stilstaat…’

Toen schoot me een wijsheid van mijn tante Manna zaliger te binnen.  Ze zei eens in een diepgaand gesprek: ‘Als je teveel omkijkt, val je op je neus!’

 Na wat namijmerend over de korte e-mail wisseling zocht ik de bundel Keltische zegenbeden op. Het is een dun boekje en ik kreeg het ooit van Ageeth en Jelle, beiden bewoners van klooster Wittem.

Naast prachtige zegenbeden vond ik onderstaande toepasselijke woorden.
Dat is mijn spreuk voor de dag. Goede woorden, die ik als groet stuurde naar de eindredacteur.
 

KLEINE WEGWIJZERS

Dat je

de kleine wegwijzers
van deze dag
niet over het hoofd
mag zien:
de morgendauw in het gras,
de zonneschijn op je deur,
de regendruppels in het bloembed,
het behaaglijk spinnen van de kat,
het herkauwen van de koeien,
de hand van je buurman
die je over het tuinhek groet.
Mag deze dag
door vele kleine dingen
groot worden.