Afgelopen weekend waren we op het feest van neef van mijn partner. Deze werd 50 jaar en dat moest groots gevierd worden. Hij woonde in Duitsland, niet ver van Arnhem. Dus konden we ons niet verschuilen achter 'het is zo ver'. De tekst op de kaart was zeer uitnodigend, alleen was het de bedoeling om na het koud- en warm buffet 'los' te gaan. En dat hele kleine woordje deed ons huiveren! Er was geen ontkomen aan en zo reden we met een bezwaard hart naar de plek van het feest. Het hele woonhuis leek omgebouwd te zijn voor de ontvangst van zeker 70 gasten. Op het terras was nog eens een grote partytent geplaatst met een stoer interieur. Alles stond in het teken van ' los'. En, eerlijk is eerlijk, de neef en echtgenote hadden de verschillende kachels goed opgestookt! Geen bandje maar gewoon iemand die bij de gitaar aangename muziek maakte en daar luidkeels bij zong. Ik ontdekte veel afbeeldingen van Elvis Presley en dat schept een goede band; ik was ook fan van deze zanger. Na het buffet ging men dus 'los'. Dat gebeurde vooral in de partytent. Geen kinderachtige flesjes bier, nee gewoon halve liter flessen. Iemand stak een sigaret op en toen leek het of iedereen sigaretten zij zich had. Er werd flink gedampt. Er trokken zelfs slierten sigarenrook rond, die met welbehagen werden opgesnoven. De stemming zat er flink in, hier en daar werd gehoest, maar een kniesoor die daar op let. De neef was 50 geworden en er leek een pak van hem te zijn afgevallen. We mochten nog even met hem mee naar de kelder waar hij een heuse biljartkamer had gebouwd, compleet met bar. Het afscheid was zeer hartelijk en niet veel later stonden we voor een dichte deur van het hotel. En dat was even een afknapper. Maar gelukkig werd er toch gereageerd op de deurbel en konden we ons terugtrekken met nog een hoofd waarin het woord 'los' na dreunde. Sterke koffie de volgende morgen deed het woord 'los' vervagen...
************************************************************************************