In Vries is een tweede kringloopwinkel gekomen, slechts een paar panden van de eerste kringloopwinkel verwijderd. Die nieuwe winkel is klein, maar juist heel fijn! Ze hebben er alleraardigste dingen voor zeer kleine prijsjes. We lopen regelmatig binnen. Zo was ik er onlangs en rekende al pratend iets af. Plots viel mijn oog op een minuscuul klein wekkertje dat wat verscholen op de toonbank stond. 'Ja', zei de verkoopster, 'die wekker doet het ook echt.' Mijn metgezel kon het niet laten en draaide aan de knopjes en zowaar een verrassend helder klingeltje klonk. Mogelijk hebben toen meer klanten toegekeken. Ik overwoog, kopen of niet, het was een voor de prijs van 1.75 Euro en daarvoor moest ik het niet laten. Maar onlangs zei een kleinzoon: 'En straks moeten wij alles opruimen!' Dat was het stemmetje 'niet doen'. In gedachten zag ik het wekkertje op mijn kast staan, tussen andere kringloopschatten, die stem leek te zeggen 'kopen'. Ik werd tussen twee stemmen door geslingerd en zette het wekkertje vastbesloten terug.

Maar 's avonds had ik spijt. We keken op internet wanneer de winkel openging en stonden al een kwartier van te voren op de stoep. De juf, dit keer een andere, liet lang op zich wachten: ze was meer dan een kwartier te laat. Maar toen stoven we naar binnen, naar de toonbank... Het wekkertje was er niet meer, het stond nu bij iemand anders op de kast. 'Eigen schuld', zie ik manmoedig tegen mezelf, maar ik had toch een sneu gevoel. En zo gek, achterin de middag zijn we nog even langs gegaan om te kijken of  het niet ergens anders was neergezet. Het wekkertje was weg en bleef weg...

Wat heb ik nu geleerd? En wat leer ik aan mijn kinderen? Bij twijfel, gewoon met het voorwerp van je keuze een rondje doen door de winkel, desnoods een tweede rondje er achteraan. En weet je het dan nog niet, doe een rondje in tegengestelde richting. En ben je er dan nog niet uit: 'Gewoon kopen, want het geld ben je zo vergeten, maar genieten van iets tastbaars blijft.

 En rondlopen met dit beeld? Dat gaat niet...

 

************************************************************************************

Ik kwam het bed uit als mijn moeder riep

 

Ik kwam het bed uit als mijn moeder riep.

Eén keer gebeurde het dat zij zich versliep

in heel mijn schooltijd. Ik zat in die klas

waar ik slecht leerde en waar ik eenzaam was.

'Meld je hier morgen om acht uur.' Dat kon,

al was 't een half uur voor de school begon.

Die ochtend was het fris en helder weer,

het voorjaar was in aantocht met dat teer

begin van groen, een vogeltje dat zong

en ochtendlucht die prikte op  mijn tong.

Ik had wel straf, maar echt geen droevig lot.

Het schoolkasteel... de deuren nog op slot,

geen mens te zien. Het was alsof de kou

alsnog het voorjaar achterhalen wou.

Toen ik vader dit voorval had gemeld,

keek hij, zoals wel vaker, zeer gekweld:

of hij die dichte schooldeur voor zich zag.

Woedend om pedagogisch wangedrag.

Willem Wilmink

maart 1949

Uit: Verzameld werk