Overbrugd

Is men in Ooij? Wat is er dan mooier dan een wandeling te maken langs de Waal. Gewapend met een routebeschrijving gaan we op weg. Een droge dag, af en toe wat zon en een aangenaam windje. En goede zin. Veelbelovend! We volgen de aanwijzingen en verlaten al snel de wat saaie bebouwing van dit polderdorp. Aan het eind van de Hubertusweg, gaan we links af en zijn dan op de dijk. Alleen maar ademloos genieten van de majestueuze rivier. De wind voelen, het water en de polder ruiken. Wolken spelen hun spel met het water. De Waal is de drukst bevaren rivier van Europa. Bij een normale waterstand varen er circa 500 schepen per etmaal over de rivier. Prachtige en rustieke plekken aan de oever en langs de helling van de rivierdijk is het een waar bloemenfeest. Het wit van de margrieten doet denken aan winterse sneeuwplaatjes. Het is op dit moment rustig op de Erlecomsedam. Af en toe een paar fietsers en wandelaars uit tegengestelde richting. We lopen langs een voormalige steenfabriek. In de Ooijpolder zijn er in totaal acht van deze fabrieken, maar er is er nog maar één in werking. We passeren het huiskamer-café-logement 'Oortjeshekken'. Een 150 jaar oud gebouw, de naam gaat terug naar de tijd dat de aangeslibde zandrug 'oor' werd genoemd. Ik maak een plaatje van de foto aan de ingang van het terras waarop te zien is hoe woest het er hier kan uitzien bij storm en ondergelopen land. Op dit moment zitten er al een paar bezoekers genoeglijk achter de koffie. Rugzakken en wandelschoenen, het zegt genoeg. We verlaten de dijk en de route leidt ons langs boerenlandpaden, omzoomd met meidoorn, sleedoorn en rode kornoelje. Vogels zijn hier genoeg te zien en vooral ook te horen. Op een verhoging in de verte zien we de restanten van een middeleeuws kasteel. De adellijke heren van Ooij woonden er tot in 1794 het kasteel grotendeels werd vernield door de Franse invasietroepen. We leren alles over dijkdoorbraken waar later door reparatie een 'wiel' ontstaat. Kleine watertjes waar nu vee genoeglijk de dorst lest en luiert in het oevergras. We naderen de bebouwing, huizen met kleine voortuintjes. Van de meeste voortuinen wordt ik verdrietig, steen en grind en uit het grind rijst dan een treurige plant. En dat alles in de nabijheid van de schitterende Ooijpolder...