Kringloopwinkels, ze worden steeds talrijker. Soms zijn ze een lust voor het oog en waan je je in een echte winkel, soms ook is het een rommeltje waar vreemde geuren hangen. Liep men jaren geleden nog wat besmuikt rond, nu wandelen we met een zekere routine door alle 'koopwaar'. En vaak zie je je eigen spullen van lang geleden terug. Herinneringen, soms met een glimlach, soms ook met een brok in de keel. Dat kan je overkomen als je iets ziet uit je jeugd waar goede herinneringen aanzitten. Onlangs bezochten we twee kringloopwinkels, een dag na elkaar. Werelden van verschil. De eerste, het was in de buurt van Ooij, was enorm waar het de ruimte betrof. Maar ook de partijen waren enorm. Kennelijk werden spullen, die onverkoopbaar bleken te zijn, naar dit adres gebracht en voor een zacht prijsje te koop aangeboden. Kunstbloemen in alle soorten en maten maakten de entree al bijzonder. En direct daarna was een kerststal achter glas te bewonderen en voor een forse prijs te koop. Het was slechts het begin van een wandeling tussen de 'heiligheid.' Devotiebeelden, wijwaterbakjes, engeltjes, kruisbeelden, kaarsen met tranentrekkende teksten. Bidstoelen. Er waren ook andere spullen te koop. Zo zag ik onuitgepakte telefoons, naast allerlei schoonmaakmiddelen. Geurtjes naast een kast vol hoeden en petten. Broodtrommels, mattenkloppers, poppen om mee te spelen, maar ook etalagepoppen. Het draaide me. Toch kocht ik nog een klein stukje heiligheid, ik kan het niet laten. Maria en Jozef met het kindje in de kribbe. Kiezen hoefde niet: er waren er twintig van hetzelfde. Buiten stonden wat tuinstoelen te koop. Een kat lag er lui op en geeuwde...
De andere kringloop was er één waarbij je dacht: zal ik er nog binnengaan of niet. Ik rook de armoede. De eigenaar paste precies in de ruimte. Hij lachte, in de onderkaak ontbraken wat tanden, vanonder zijn petje kwam een piek haren. Maar hij was wel vriendelijk. Prijzen ontbraken merendeels en dat maakte het wel spannender. Je weet nooit of je toch ergens tegenaan loopt waarvan de taxateurs van 'Kunst en Kitsch' naar adem zouden happen. Zo ontdekte ik de Venus van Milo. Ik nam het beeld van een hoge plank, geen prijs. Draaide het om en nog eens om. Tja, op zich mooi, maar je moet er wel van houden. En dat niet alleen, het moet ook in je huis staan. En ik wist meteen: niet doen. De 'man met de pet' zag mijn besluiteloosheid en toen ik vroeg of het van marmer was en wat de prijs was, zei hij: 'Ik weet niet welk materiaal, dat beeld komt uit een villa hier in de buurt en ik dacht, die kan nog wel eens wat opbrengen. Voor zes euro is ze voor u.' Ik aarzelde. 'Voor vijf mag u haar ook hebben.' hij lachte breeduit. Ik zag mijn hal, ik zag mijn kamer, ik zag mijn slaapkamer en ik dacht: 'Niet doen, het beeld knalt er uit.' Bij de uitgang stond een bak vol paraplu's, vijf euro, met regen zes euro. De eigenaar zag ons lachen en riep: 'Ja, een grapje hoort er bij'. Als we nu toesloegen hadden we een euro winst, want in de verte kwam een bui aangedreven...
De eerste kringloopwinkel...
***********************************************************************************