Jeroen van Raalte schreef een alleraardigst stukje in Trouw. Ik laat hier hier volgen:
Doorgaans geven geliefden elkaar het eeuwig jawoord in een pittoresk dorpskerkje, een majestueuze balzaal of in een idyllische kasteeltuin. Maar je kunt het ook op de snelweg doen. Volgend jaar tenminste, wanneer een stukje van de A10 bij Amsterdam voor één dag een officiële trouwlocatie zal zijn. Op 21 juni is de ringweg afgesloten voor autoverkeer. Ter gelegenheid van het 750-jarig bestaan van de hoofdstad vinden er op de A10 dan allerlei festiviteiten plaats. Behalve muziekoptredens, sportactiviteiten, theatershows en dansvoorstellingen vallen daar dus ook huwelijksvoltrekkingen onder. Allicht biedt het asfalt van de A10 niet het meest romantische decor voor een bruiloft. Maar de ceremonies worden wel gratis verzorgd door een trouwambtenaren van de gemeente, in het Nederlands of in het Engels. 'Bruidsparen kunnen rekenen op een feestelijke trouwplek met ruimte voor hun gasten', zo belooft de gemeente in een persbericht. Geïnteresseerde stelletjes moeten zich uiterlijk 1 december opgeven. Ook koppels die niet voor een huwelijk, maar een geregistreerd partnerschap gaan, kunnen hun ceremonie op de A10 laten voltrekken. Bij grote belangstelling wordt er geloot. Het kerkje en de tuin moeten de uitverkoren bruidsparen er maar bij denken...
Tja, de wereld wordt steeds gekker, was mijn eerste gedachte bij het lezen van deze actie. Maar toen werd ik weer praktisch, nee het doemdenken diende zich aan. Beste Femke en al die feestcommissies, hebben jullie al gedacht over het Hollandse weer? Het kan gemakkelijk rond de 30 graden zijn en wat dan? Al die bezoekers, ze vallen en masse flauw of nog erger, tientallen feestgangers lopen een zonnesteek op. Ambulances in een stoet, kunnen niet bij de slachtoffers komen omdat de hele A10 als een groot lint van feesten aan elkaar is geketend. Bruidsparen plakken aan het asfalt, bruidsjurken worden losgerukt uit de smerige weke teer. Er zullen zelfs bruiden zijn die uit hun kapotte jurk stappen omdat het leven hen liever is. Ach, ach, ach. Maar het kan ook regenen, onafgebroken. Ladingen water, misschien hoost het wel. En dan? Feestgangers maken elkaar de paraplu's afhandig, er wordt hard gestompt en woest gedrongen om een droog plekje. Er wordt flink gescholden op de organisatoren. En de bruiden? De jurken hangen als een nat vod om hun bevallige gestaltes, ze zijn onherkenbaar. Over de sluiers en hoeden zal ik maar niet schrijven. En de boeketten kunnen zo de kliko in. De bruiden lopen al snikkend weg van deze vreselijke trouwplek en de bruidegoms schreeuwen lelijke dingen naar Femke. Er is een kleine kans dat het weer meewerkt, maar ik heb er geen vertrouwen in. Hoe het ook uitpakt: een bloemetje van mijn kant lijkt me gepast...
**************************************************************************************