Afgelopen zaterdag was het Allerzielen. Dat is de traditie getrouwe herdenkingsdag van de overledenen bij onze rooms-katholieke broeders en zusters. En ik doe daar altijd aan mee omdat ik me zeer thuis voel bij hen. Daarbij blijf ik de protestantse kerk trouw. Ik eet zo te zeggen van twee wallen en dat is in de regel dubieus maar in dit geval niet. Dus toog ik naar de begraafplaats waar mijn lief rust en bracht een lichtje en een witte roos. Op Eeuwigheidszondag, de dag dat de protestanten hun overledenen herdenken zal ik daar weer zijn met lichtje en een witte bloem. Als de dood in je huis is geweest ben je heel erg bezig met dit mysterie. Ik heb er veel over gelezen en ik geloof in een voortzetting 'ergens' in een andere 'gedaante'...
Vanmorgen kwam er plots iets bijzonders op mijn pad. Toen ik de winkel binnen wilde gaan zag ik nog net de vrouw in streng zwart met intens bleek gelaat. Ze had de boodschappen in de fietstas gedaan en wilde weg rijden. In een snelle flits herkende ik haar. Ze was al twee keer bij me geweest op de begraafplaats waar ik als vrijwilliger regelmatig dienst doe als gastvrouw. Het was zwaar, ze was in diepe rouw. Ik draaide me naar haar toe en zei: 'Ach, wat fijn dat ik u zie. Hoe gaat het?' Ze was verrast en vertelde dat het allemaal best moeilijk was. Toen ik vertelde dat ik haar al een paar keer op de koffie had gehad was er herkenning. Er gleed een flauwe lach over haar gezicht en ze begon te vertellen. Ze was inmiddels begonnen met zieken te bezoeken en vond daarin een soort troostende voldoening. 'Boven jezelf uitstijgen en kijken naar je zegeningen, want die zijn er ook', zo liet ze weten. 'Alleen jammer dat jullie er maar twee keer per week zijn.' Wat is dit mooi, zo bedacht ik en prees haar bemoedigend. Ze was bij het eerste bezoek nauwelijks aanspreekbaar. Ik vertelde nogmaals welke dagen er koffie is en een luisterend oor, toen fietste ze weg met een zacht lachje en de belofte dat ze gauw weer eens op bezoek kwam. En dat lachje nam ik over...
Regelmatig publiceert Trouw gedichten over rouw. Vandaar dat ik deze keer geen versje heb van Willem Wilmink maar een drietal mooie gedachten in dichtvorm...
____________________________________________________________________________________
Hart
___________________________________________________________________________________
Spiegel
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------