Ik zit in mijn donkere huiskamer en geniet van de rust om me heen. Het is nog vroeg, ik sta altijd rond half zeven op, het buitengebeuren lijkt nog even van mij te zijn. Dan tuur ik naar de donkere ramen en geef mijn gedachten de vrijheid te gaan waarheen ze willen. Soms wordt de stilte onderbroken door een zwak geluid van buiten. Ondertussen wordt het donker steeds valer donker; het proces zet zich voort. Ik heb dat langzame ontwaken van de dag altijd als een bemoediging ervaren de dag te beginnen in een wonderlijke mengeling van mildheid en acceptatie. Een cadeautje om op een goede plek in een veilig land te mogen leven. Het donkere raamvlak wordt opnieuw zachter, het blauw is goed waar te nemen. Ik mijmer en ervaar weer de stilte in de kloosterkerk van de Sint Paulusabdij in Oosterhout. Hoe prachtig het was om tijdens de lezingendienst de ramen in het koorgedeelte heel langzaam van donker naar licht te zien overgaan. In een soort cadans klonken de woorden van de monnik en onderstreepten de rust en de intimiteit van het samenzijn. Mijn gedachten zwierven, keerden dan weer terug in een eerbiedig luisteren. De buitenwereld leek al wat te wenken. Beloftevol. Verstond ik toen echt het bijbelgedeelte? Niet altijd, maar de serene sfeer om me heen leek me op te tillen. Op te tillen naar een ander niveau. Heel langzaam glipt het daglicht de kamer binnen, de bijzondere sfeer lijkt te verdwijnen. Het wordt rumoeriger op straat, auto's en fietsers, een meisje is aan het joggen. Aan haar sportieve outfit hangt een lichtje en iets verder laat een man zijn hond uit. Hij wordt meegetrokken en kan zijn dier nauwelijks bijhouden. De straatlantaarns gaan uit, de buurman kruipt in zijn taxi. In de verte ronkt de vuilnisauto. Even later, geklep van containers. De dag is begonnen. Weg uit het voorzichtige ontwaken, weg uit het gedroom. Het daglicht wordt harder. Ik pak de krant en lees de kop in Trouw: 'Wie op sterven na dood is, wordt in Rafah niet meer geholpen...
Sint Paulusabdij in Oosterhout...
************************************************************************************