Het brandt op verschillende plekken op onze aarde. Zowel letterlijk, als figuurlijk. Gisteren is de burgemeester van Istanbul opgepakt. Hem werden allerlei misdaden toegedicht, alles verzonnen. Hij is zeer populair in die prachtige stad en bij een volgende verkiezing zou hij Erdogan in de weg zitten. Wat veel mensen vergeten is dat 2028, het jaar van machtswisseling, Erdogan helemaal niet meer mee mag doen omdat hij dan twintig jaar aan de macht is...

Netanyahu, ook één die het recht met voeten vertrapt. De kop van Trouw gisteren luidde: 'Netanyahu blaast bestand op: Deze aanvallen zijn nog maar het begin. Ik zag de foto van heftig rouwenden. Honderden doden. Vandaag zag ik een jongen ronddwalen door de ruïne van wat eens zijn huis was. Familie? Grotendeels omgekomen bij deze laatste aanval...

Poetin? Laat Trump ruim een uur wachten op een vooraf aangekondigd telefonisch overleg. Gaat onverminderd door met afvuren van drones en raketten. Jongeren, ternauwernood de kinderschoenen ontgroeid, worden opgeroepen om te vechten. Ezeltjes worden ingezet in gebieden die slecht per auto zijn te bereiken in Oekraïne.Politici zijn van mening dat Poetin helemaal geen vrede wil, maar deze afschuwelijke oorlog wil rekken...

 

Trump. Ach kijk wat er dagelijks wordt veranderd tot grote schrik en ongenoegen van de normale Amerikaan. Rechters wil hij ontslaan, het hele ambtenaren apparaat is uitgehold, wetenschappers moeten opkrassen. Elke dan komen er elke dag weer nieuwe bedenksels. Slaapt die man nooit eens...

Mijn neefje woont in Oklahoma in de V.S. Hij heeft de tornado's overleefd. Maar nu zijn er branden uitgebroken en ze zijn nog steeds het vuur niet meester. Laat Trump maar eens wat meer doen aan de klimaatregels...

 

In sneltreinvaart heb ik de ellende genoemd, slechts genoemd, niet eens meegemaakt. Gisterenmorgen toen ik de heftige rouw zag van de Gazanen heb ik de krant woedend weggesmeten met een lelijk woord. Het helpt niet. Ik denk aan al die woordloze gebeden die omhoog gaan en maar omhoog gaan..

 

De zachte krachten zullen overwinnen... Ik geloof er niet meer in...

 

 

 

 

Istanbul, een prachtige stad...

 

************************************************************************

Verliefd 

 

Ach lieve Heer, hoe moet dat nou:

ik ben toch al een oude vrouw,

en ik  begrijp het zelf niet goed

dat ik opeens van iemand hou,

 

en half bedroefd, half in mijn schik

me illusies maak. En dat ik schrik

van blijdschap, als ik hem ontmoet.

Wat een merkwaardig mens ben ik.

 

Hoe krijg ik die gevoelens klein?

Is de ouderdom geen medicijn

tegen dit soort opstandigheid?

Moet ik er soms nog blij om zijn?

 

Hoe zou het gaan, als ik vandaag

nog naar hem toe ga, en hem vraag?

Want misschien is hij zelf te bang

en wil hij graag.

 

Het is wel raar, maar heus niet slecht,

dat ik vertel hem nou maar echt:

'Ik blijf je trouw. Mijn leven lang,'

Da's dit keer niks teveel gezegd.

 

Willem Wilmink

Uit: Verzameld werk