Soms kon je bij het opruimen van de boekenkast onverwacht pareltjes tegen uit het verleden. Zo stond ik opeens met het boek 'De vruchten van de wijngaard' in handen. Het is een bloemlezing uit de schriftelijke nalatenschap van Freek Pereboom (1942 - 1999). Ik liet de boel voor de boel en zakte op de bank neer en sloeg het boek open. Dat was meteen al een feest der herkenning, Freek in het midden, Lien aan de ene kant en mijn persoontje aan de andere kant, gearmd! Jawel, niet omdat we een stel waren, maar Freek was blind. Voor een historicus is het dan haast ondoenlijk te publiceren. Freek lukte het dat te verwoorden in brailleschrift. Hij was verbonden aan de IJsselakademie, een instituut waar alles uit het verleden van de provincie Overijssel nauwkeurig doorzocht werd en opgeslagen voor later, zodat niets verdween. Het kon gaan om taal, uitdrukkingen, kinderspelen en andere gebruiken. Maar ook het landschap kreeg een plek. Boerderijen, hooibergen, typische plaatsjes, alles werd keurig verzameld en bewaard en beschreven in waardevolle boeken. Het was een soort 'uitgeverij'. Ik heb daar een jaar mogen werken en het was een feest. Alles speelde zich af in het Pesthuis aan de Vloeddijk in Kampen. Maar altijd was daar Freek in zijn werkkamer, een plek waar iedereen graag neerstreek. Hij had humor en kon de dingen raak zeggen, daarbij een historicus in hoofdletters. Hij had een hartstochtelijke belangstelling voor kerkgeschiedenis, stads- en dorpsgeschiedenis waterstaatsgeschiedenis, maar ook de geschiedenis van zijn geliefde Urk mocht niet ontbreken. Al bladerend kwam ik meerdere foto's tegen en verbaasde over het snel verglijden van de tijd. Want mijn herinneringen zijn van eind jaren tachtig. Freek met zijn hond Tom, Freek aan het vergaderen, Freek achter een groot stuk gebak. En altijd die merkwaardige blik in de verte. Al snel leerde ik alle obstakels voor Freek uit de weg te ruimen. Niet zomaar een stoel verzetten want dan raakte hij in de war. Nog zie ik ze samen vertrekken Freek en Harry, een jonge historicus. Dan stapten ze in een auto, gingen archieven napluizen en bezoeken afleggen. Mooi waren hun verhalen als ze terug waren van een dagje onderzoek. Freek overleed totaal onverwacht. Zijn hond Tom was bij hem en ik wist een goede vriend te hebben verloren...
Over de Mastenbroekerpolder verscheen een lijvig boek. Hieronder een paar plaatjes.
************************************************************************************