Gisteren weer naar de literatuurkring geweest. Ik krijg er altijd energie van. Een leesvriendin bood aan mij te halen en zo was deze gehavende zuster weer bij haar leesvriendinnen. Het was opnieuw een prachtige morgen. We waren deze keer bij Elsje thuis. Zij leidt de kring op een onnavolgbare en zeer bevlogen manier. Deze keer ging het over Maarten van Roozendaal (1962 - 2013). Zanger, cabaretier en liedschrijver. Elsje had voor ieder een aantal teksten gekopieerd, vertelde er over en liet de zanger horen. Dit schrijf ik in enkele woorden, maar het was twee uur smullen. Wat zijn er toch nog mooie dingen ondanks een zorgelijke duim en een breuk in het sprongbeen! Van Roozendaal kwam pas laat op gang. Hij rommelde tussen zijn twintigste en dertigste tot iemand hem ontdekte. De kleinkunst werd zijn ding, teksten schreef hij meestal zelf. Met zijn melancholische en droogkomische teksten bereikte hij een zeer groot publiek en werd een begrip. We luisterden uiteenlopende liedjes met altijd die herkenning. Ook al zijn ze vijftien tot twintig jaar oud, ze zijn verrassend herkenbaar en toe te passen naar de huidige tijd. Zoals in het gedicht 'Sonja'. 

Sonja nieuwe schoenen / Sonja nieuwe blouse/ Sonja is verdrietig/ Sonja nieuwe jurk

Sonja nieuwe lipstick/ Sonja nieuwe sjaal/ Sonja blijft verdrietig/ Sonja nieuwe tas

Zo gaat het gedicht nog acht versjes verder. Dan tot slot een soort climax:

Sonja nieuwe cursus/ Sonja nieuwe buren/ Sonja nieuwe scooter/ Sonja nieuwe poncho/ Sonja nieuwe lakens/ Sonja nieuwe placemats/ Sonja nieuwe Tarzan/ Sonja nieuwe spiegel/ Sonja nieuwe vriend/ En weer een nieuwe vriend/ En weer een nieuwe vriend/ En nog maar weer een vriend/ En weer een nieuwe vriend

Met deze woorden eindigt het gedicht. En ik dacht: wat een fantasie om dit allemaal te bedenken. Maar ik dacht nog meer: Sonja moet met de mattenklopper hebben en dan hup aan het werk!!!