Af en toe bezoeken we haar, mijn vroegere buurvrouw. Ze woont nu in een verzorgingshuis en is nog glashelder. En dan de verhalen. Ze kan er zo het toneel mee op. Ze borrelen rijkelijk op en steeds ben ik weer getroffen door de humor en de kunst van het relativeren. Ze komt uit het zuidwesten van ons land en daar zijn ze gewoon wat 'losser' dan hier. Dat geeft haar verhalen wat extra's. In haar jonge jaren was ze juf op een lagere school. Zo heette dat. Haar klas telde ruim 50 leerlingen en haar kennende moet ze een gezellige juf zijn geweest. Zo werd ze onlangs bezocht door een oud-leerling die destijds zes was en de juf was toen negentien. Dus de bezoekster was nu achter in de zeventig en maakte voor haar lievelingsjuf een reis van vele kilometers uit het gebied van hun beider jeugd. Vol enthousiasme vertelde de bezoekster hoe ze ooit met de hele klas bij de vader van juf op de boerderij was geweest. Er werd een stuk land schoon gehouden, dus geen koeienvlaaien, zodat er allerlei spelletjes werden georganiseerd. Ze kregen limonade en de moeder van juf bakte pannenkoeken. Met de bus heen, met de bus terug. Onvergetelijk! Dat is tegenwoordig onbestaanbaar. Wat ook leuk was het verhaal over de fiets met 'houten' banden. Dat schijnt in de oorlog heel gangbaar zijn geweest. Toen de vader van Lien, zo heet de vroegere buurvrouw, de fietsenmaker bedankte voor de snelle levering van de fiets, vertelde de fietsenmaker dat zijn hulpje voor de banden had gezorgd omdat hij een oogje op zijn dochter had. Lien op haar beurt liet weten dat hij nergens op hoefde te rekenen. Ze wilde de fiets wel retour doen. Onze vertelster verstaat de kunst van vertellen. Ze werkt duidelijk naar een climax toe die nog onvoorspelbaar is. We missen haar in de buurt, ik mis vooral haar kunst om te relativeren. Anderhalf uur waren we op bezoek, misschien wel te lang, maar we genoten er alle drie van. Soms zakt me de moed in de schoenen als ik naar de hedendaagse wereld kijk, de korte lontjes, het wantrouwen, het egoïsme. Dan zijn mensen zoals Lien pareltjes...

 

Een paar bijpassende plaatjes. Voor alle duidelijkheid: dit is niet de boerderij uit het verhaal en ook de fietsen zijn uit deze tijd...