Trouw heeft regelmatig treffende koppen! Vaak ook wordt er voor de journaals aandacht aan gegeven. Zo ook afgelopen maandag. Met vette letters stond boven een artikel 'We leven hypernerveus' en dat is schadelijk, waarschuwt de adviesraad.' En ik wist dat ik daar niet aan ontkom. Alles moet snel. Als mijn hulp er is, roep ik: 'Kom we gaan gauw aan de gang en dan drinken we gezellig koffie'. Meestal antwoordt ze met de vraag: 'Waarom gauw?' Eerlijk gezegd blijf ik het antwoord schuldig. Het zit er in, zo ben ik opgevoed. Lummelen of dagdromen? Dat kon niet. Zomaar lekker lezen? Ging niet, want je verleest je verstand. Op een boerderij is altijd wat te doen, maar soms zag ik kans even onzichtbaar te zijn. Dan wandelde ik rond, keek naar de zacht tokkende kippen, knuffelde een jong katje, babbelde met de kalfjes of luisterde naar de populieren. Ze leken altijd met elkaar in gesprek en stormde het, dan hoorde ik ze kreunen. Keek ik de volgende dag naar de bomen, dan leek er niets aan de hand en waren ze weer ongedwongen met elkaar in een ritselend gesprek. Lummelen, gewoon wat omhangen, ik heb inmiddels ondervonden dat juist in die momenten de grootste creativiteit ontstaat. Loop ik vast met schrijven, dan ga ik wandelen en zie, de juiste gedachte en de juiste woorden dienen zich aan. Ben ik redelijk tevreden dan ervaar ik steeds een bevrijdende opgewektheid en komt er energie vrij. Daarover las ik niets in het artikel, maar wel dat onze gezondheid er onder lijdt.

Waar wij ouderen, en misschien ook wel jongeren, nerveus van worden is dat dingen steeds weer veranderen. Ik kan dan heel boos worden omdat ik en vele ouderen het kunstje kennen. Maar verandert de boel, dan lopen we vast. En het heeft meestal te maken met de laptop of met de mobiel. Maar ook nieuwe huishoudelijke apparaten doen ons lelijke woorden ontlokken. Laat ik het over de eerste hebben. Altijd fijn gewerkt op mijn Acer, maar ach Microsoft gaat het programma na 31 oktober niet meer ondersteunen. Aangezien mijn laptop een respectabele leeftijd heeft is er inmiddels een nieuwe gekocht. En die moet geïnstalleerd worden. Ik kan dat niet, dus moet er een kind warm gemaakt worden voor deze klus. En ze willen allemaal wel, maar ze wonen bijna allemaal ver weg! Kijk, daar word ik nou hypernerveus van. Want ik wil graag blijven schrijven en mijn blog en ik kunnen het samen prima vinden. Maar er moet niet in gerommeld worden. Datzelfde geldt voor mijn foto archief. Laten we hopen dat het allemaal lukt en dat ik slechts korte tijd 'afwezig' ben.

Tot slot: lummelen of dagdromen is niet negatief, maar juist positief. Het geeft energie en nieuwe inzichten...