Vol verbazing zag ik het aantal bezoekers van mijn blog. Het is ongelooflijk maar 30173 mensen lezen mee. Misschien had ik anders een klein dansje met Abel op de arm gemaakt, maar mijn lieve kater heb ik afgelopen december moeten laten inslapen. Dus geen dansje, wel een soort dankbaarheid en verbazing. Daarmee bekrachtig ik het opschrift van mijn blog: 'De verwondering ondergaan en verwoorden.' Ja, dat blijft, want er is veel te zien op dit ondermaanse en lang niet alles is mooi. In tegendeel. Bij toeval viel me een klein cadeauboekje van Hans Bouma in handen. Hans en ik zijn al zo'n dertig jaar bevriend en dat houdt in dat er vele jaren een boek of boekje kwam op mijn verjaardag. Met dat heel speciale handschrift, midden op een bladzijde, schreef hij dan zijn felicitatie in hem eigen woorden. Het bewuste boekje waar ik op doel is klein van formaat, het past in een handtas en het heet 'Gelukgewenst'. Kleine overdenkingen en zienswijzen met een passende foto van verschillende fotografen. De volgende tekst van Bouma trof me:

Niet met de rijken is het geluk, niet met de machtigen, niet met de knapsten, niet met de meest succesvollen, maar met de ontvankelijken. Mensen die nog kijken met alle ogen die ze rijk zijn. Mensen die ook kijken met de ogen van de ziel. Alleen zij zien wat zich hier werkelijk afspeelt. Alleen zij hebben weet van het mysterie... 

Ik dacht aan de verschillende wereldleiders die allemaal op de 'apenrots' willen zitten. Maar die plek is heel eenzaam en daar ontgaat je zeker waar bovenstaand fragment uit "Gelukgewenst' over gaat. 'Kom', zou ik zeggen 'hoe willen jullie in de geschiedenisboeken beschreven worden? Als een rechtvaardig en hoogstaand leider, begaan met zijn land en zorgdragend voor hen die nauwelijks mee kunnen meekomen? Als een politiek leider, die wordt gerespecteerd door leiders van andere landen? Als iemand die de wereld ietsje mooier en beter heeft gemaakt? Of gaan jullie door op dit pad van vernieling en hebzucht, van wreedheid en landjepik, van leugens, van leed, van bloedvergieten, van dood...'

Ik keek naar het knappe stukje werk van een spin. Op momenten van ontspanning moeten jullie wereldleiders veel meer kijken naar al die andere mooie dingen die er zijn. Je verbazen over de schoonheid en de creativiteit van mens en dier. In dat kleine moment van verwondering kunnen positieve en heldere gedachten opkomen. Een voorbeeldfunctie? Wees die dan ook waard...