In het boek stonden nog een paar bekende schoolplaten. Met de herinneringen van toen. Meester Groters, die de vorige natuurlessen gaf, was vertrokken. Hij was een echte onderwijzer. Zaten er leerlingen ondertussen gezellig even met de buurman of buurvrouw te kletsen, dan zeilde de bordborstel zo door het lokaal en het was knap hoe hij die borstel zo wist te sturen dat er nooit een leerling werd getroffen. Zo overkwam het ons ook een keer. Het meisje naast me moest de borstel terugbrengen. Zij voerde voortdurend het woord. Maar nu de plaat 'Bij de ruïne". In de lucht was de grootoorvleermuis te zien, op het muurtje rechtsonder zat de bruine rat. Verder waren er de pauwoogpijlstaart en de gierzwaluw op te zien. Maar het mooist vonden we de kerkuil. 'Bij één van de grote gaten in de ruïne zien we een kerkuilenpaar. Het wijfje zit bij het nest met de witten bijna ronde eieren. Het mannetje heeft net een flinke rat buitgemaakt. Grappige dieren die uilen, vooral de kerkuil met zijn hartvormige sluier. Als zij hu gelaatsveren bewegen, lijkt het net alsof ze allemaal gekke gezichten trekken.' Zo ver kwam de onderwijzer en weg was de aandacht van de klas. We draaiden ons allemaal om in leedvermaak en tuurden naar het meisje dat op de achterste bank zat en 'Uilen' als achternaam had. En helemaal prachtig was het dat we regelmatig 'De uil zat in de olmen, bij het vallen van de nacht' moesten zingen. Vaak ook in kanon. Meisje Uilen zong niet mee, maar keek met een meewarige blik en een tikje hoogmoedig naar ons. In die blik las ik een soort minachting. Achteraf bedenk ik dat ze beter uit volle borst mee had moeten zingen.

Dan is er nog een schoolplaat en ik denk dat die het meest geliefd was in onze klas. Mogelijk had dit te maken dat onze omgeving weinig bos telt. De bossen zagen we vooral op schoolreisjes. 'In het bos' is de naam en er is veel op te zien. Dieren die je bij ons niet zag zoals de eekhoorn, de boommarter, de groene specht en de Vlaamse gaai. 'Helemaal links staat de zware stam van een gewone groene beuk. Hij heeft zijn beste dagen gehad, want een deel van de bast is al afgestorven. We merken dat aan de vele transparant witte porseleinzwammen die uit de schors steken. In het midden van de plaat staat de gegroefde stam van een eik, met in het midden een spechtenhol.' Tot zover de uitleg van de onderwijzer.

Heb ik veel onthouden van die lessen? Ik vind van niet. Ook tijdens het middelbaar onderwijs had ik niet zoveel belangstelling. Het waren ontspannen lessen waarin we vooral lol maakten. Nu spijt me dat want de natuur is heel boeiend. En zie ik vreemde planten, ik kijk op de telefoon en ben verrast hoe mooi alles in elkaar steekt. Ook naar vogels kan ik uren turen. Elke dag hippen ze heen en weer om hum kostje bij elkaar te scharrelen. Blijmoedig en fluitend. We kunnen veel van ze leren... 

  

 

Foto's van boven naar beneden: 'Bij de ruïne' en 'In het bos'.