Rust
Het boekje
is klein van formaat, maar de inhoud is rijk. Het ligt naast een engel en als
de zon schijnt fonkelen de goud-op-snee bladzijden. ‘Rust’ staat er in
sierlijke letters op de brede goudkleurige baan op de voorzijde. Op de smalle
goudkleurige strook bovenaan staat ‘Gouden Woorden.’ De ruimte tussen de brede
baan en de smalle baan toont een sfeervolle plek in een bos, laat zonlicht
zorgt voor die bijzondere gloed die af en toe te zien is na een flinke
regenbui.
Uitgeverij
BZZTöH te Den Haag gaf het boek in 2007 uit en Pieter Cramer stelde het samen.
Rust is de verbinding tussen citaten, wijsheden, versregels en stukjes proza.
Het boek telt 416 bladzijden.
Op een kille voorjaarsdag snuffelde ik tussen de boeken in de ‘Jan Post Hal’ te Kampen. Een prachtig nieuw gebouw, dat de toen al bejaarde Jan Post liet bouwen voor allerhand gebruikte goederen. Het was een soort kringloopwinkel maar dan wel één met een paar sterren. ‘Helpende Handen’, zo is de naam. Gepassioneerd als hij was heeft hij vele jaren spullen verzameld en verkocht ten gunste van allerlei projecten in Roemenië. Een paar jaar geleden overleed hij.
Ik wandelde
langs de stellingen met vaak nog gloednieuwe boeken die voor een klein prijsje
verkocht werden. De boeken waren kundig geschikt en net toen ik me naar de
afdeling Poëzie wilde begeven, werd mijn aandacht getrokken door een
medewerkster die heel gericht boeken uit de rekken haalde en de vrijgekomen
plekken sopte; de boeken verdwenen in een groene container. We vroegen de medewerkster
wat hiervan de bedoeling was. ‘Weet u, we krijgen zoveel aanbod dat we het
nauwelijks nog kunnen uitstallen. Elk boek is voorzien van een bepaalde stikker
waaraan we kunnen zien hoe lang het in de verkoop is. Bij langer dan drie maanden
wordt het boek verwijderd.’ Ze zuchtte en we begrepen elkaar als
boekenvrienden. Bovenop de stapel ‘ongelukkigen’ zag ik nog net een boek dat ik
jaren geleden las. Een kind verdween, werd verkracht en vermoord. Het maakte
dat ik geruime tijd onrustig ons viertal in de gaten hield. Bij de afdeling
Poëzie werd mijn aandacht getrokken door een fraai uitgevoerd boek. Het voelde
goed om de zacht verende kaft in handen te hebben, de inhoud was zo mogelijk
nog mooier. Het koste twee Euro, ik twijfelde vanwege de boekenvoorraad thuis.
Legde het terug, pakte het opnieuw en even later rekende ik af met de baliejuf.
‘Rust’ en ik sloten meteen vriendschap.
Bekende en
onbekende personen schreven wat ze onder rust en stilte verstonden en wat er
met hen gebeurde. Zo schreef Boris Pasternak: ‘Stilte, jij bent het mooiste wat
ik ooit gehoord heb.’ Sören Kierkegaard ging nog verder met zijn beleving: ‘Ik
ontdekte dat ik minder en minder te zeggen had, tot ik uiteindelijk stil werd
en begon te luisteren. En in die stilte hoorde ik de stem van God.’ Dat gevoel kan
een mens overkomen op een later zomeravond wanneer het donker valt, de bloemen
nog wat nageuren en de stilte behoedzaam nadert. Maar o wee, Ludwig
Wittgenstein laat een waarschuwend geluid horen over rust. ‘Op je lauweren
rusten is net zo gevaarlijk als uitrusten tijdens een wandeling in de sneeuw.
Je dut in en sterft in je slaap.’
