In memoriam twee lieve vriendinnen
Twee hittegolven verder en het verlies van twee dierbare mensen. Dat is de zomer van 2018.
Inmiddels is de hitte verdwenen. Maar de handtekening daarvan is nog overal zichtbaar.
Verschroeide grasvelden, mislukte oogsten, bomen die alle blad laten vallen.
En dan de dieren. In de bossen gaan de jonge zwijntjes dood en het gebied van de Oostvaardersplassen is rampzalig! Eikels, klein en verschrompeld, vallen. Daar gaat de wintervoorraad voor de bosdieren. In de tuinen is nog nauwelijks een gezonde hortensia zichtbaar.
Mijn pruimenboom heeft het ook voor gezien gehouden. Blad onder de luis, kleine pruimen die in de kern aangestoken zijn. In totaal heb ik twee gezonde pruimen gezien. Elke avond een half uurtje sproeien om zo ook zelf de hitte wat kwijt te raken en de planten proberen te redden.
Temperaturen tot 38.4 graden, de airco's waren niet aan te slepen. Zomeravonden tot 30 graden, uitgerust opstaan lukte niet. Overvolle terrassen met brede parasols, daaronder mensen die amechtig de dag probeerden om te krijgen.
En nu? De regen komt overvloedig, hoewel het ene gebied wordt wel meer gezegend dan het andere gebied, maar heel langzaam begint het gras bij te kleuren. Hollands weer heeft de hitte verslagen.
Van de één was het naderend einde al lang voelbaar. Ik zocht haar op in een verpleeghuis, twee keer in de week en zag haar heel langzaam minder worden. Maar ze behield haar opgewektheid en was dankbaar voor alles. Tijdens de dienst in de aula trok een lang leven aan me voorbij. Ik wist het is beter zo, maar wat zal ik haar missen.
Het andere afscheid kwam snel en was voor mij haast niet te bevatten. Had ik dingen niet gesignaleerd? Het hield me lang bezig. Ze was heel blij met mijn komst twee dagen voor het overlijden en zei: 'Mijn dag is al weer goed vandaag.' Van de brief die ik de dag daarna nog stuurde, heeft ze genoten. Toen was het voorbij en ons vriendenclubje was vol ongeloof.
We zongen bij de uitvaart het mooie en troostvolle lied 'Ga met God en Hij zal met je zijn.'
