Roodborstje

Vandaag is het Blue Monday, de meest sombere dag van het jaar. Dat etiket hangt aan 21 januari.
De natuur trekt zich hier weinig van aan: helder vriezend weer en zon, veel zon!
Vanmorgen de meeuwen gevoerd, in grote wolken kwamen ze aangevlogen en schoten trefzeker op de voederplank aan; een snelle hap en weg weer.


De stilte nam weer bezit van de tuin, maar niet voor lang. Ze lieten zich allemaal zien: mussen, koolmezen, lijsters, maar ook eksters en een merel. Van die laatste vogel werd ik blij; er was een ziekte geweest onder de merels en die had behoorlijk huisgehouden. Hoog in de boom zaten een  paar kraaien, ze leken te kouten.
Toen was hij of zij er: het roodborstje. Het gedrongen wat agressieve vogeltje met een prachtige vlammend oranje borst. Het was een zij, ik weet het zeker. Ze dook het overdekte vogelhuisje in, wachtte even en pikte in de havermoutvlokken. Steeds vlugger en vlugger.

 Ik moest denken aan het bekende kinderliedje:

Roodborstje tikt tegen 't raam, tik, tik, tik,
laat mij er in, laat mij er in.
't Is hier zo guur en te koud naar mijn zin,
laat mij er in, ja er in.

't Meisje deed open en strooid' op haar schoot,
kruimeltjes suiker en kruimeltjes brood.
Dat was het roodborstje wel naar de zin
vloog toen het bos maar weer in.

En net toen ik de laatste woorden van het versje tikte, vloog ze weg. De eerste honger was gestild. Ik zocht in mijn foto-archief en vond na wat zoeken foto's die ik ooit maakte van een roodborstje in een sneeuwbui. Ik vind ze nog steeds mooi. Blue Monday? Hoezo? Kijk eens naar buiten en geniet!
Gek dat haast iedere dag tegenwoordig een extra naam moet hebben. Laten we van de 21e januari 'Roodborstjesdag' maken. Niet in het Engels, maar gewoon in het Nederlands. Want onze taal is prachtig...