Vanmorgen gekeken naar de uitvaart van Paus Benedictus XVI. Hij overleed op oudejaarsdag en is 95 jaar geworden. Het bijzondere van deze paus was dat hij al tijdens zijn leven met emeritaat ging en dat is niet eerder gebeurd. Pausen blijven in functie tot hun dood. Zo kon het gebeuren dat Paus Franciscus de uitvaart deed van oud-collega Paus Benedictus XVI. Vanmorgen nog snel op mijn mobiel gekeken en toen zag ik tot mijn verwondering dat Benedictus lag opgebaard vlakbij de gekruisigde Christus en aan de andere kant van de baar stond een kerstboom. Het was eigenlijk een lelijke boom, niet mooi vol in het groen. Aan de wat kale takken hingen heel gewone ballen. De ballen die in de kringloop in dozen worden aangeleverd. 'Waarom geen engelen aan de boom', zo vroeg ik me af. Vooral met het oog op misschien wel het mooiste lied van onze rooms-katholieke broeders en zusters het Im Paradisum, dat zeker zou worden gezongen. Met die prachtige zin 'Ten paradijze geleiden u de engelen.' Alles speelde zich af op het plein voor de Sint Pieter. Toen ik daar ooit was verbaasde ik me over het feit dat het plein helemaal niet groot is. Veel rood, veel wit, veel jonge priesterstudenten. Vooral bij die behoudende groep lag Benedictus goed. De camera bleef regelmatig rusten op zusters. Even was koningin Sophie van Spanje te zien en in een flits het Belgische koningspaar. Er werd onder meer gelezen uit Jesaja en Lucas. Mooi was dat dit gebeurde in verschillende talen. Als hommage aan de overleden paus eerst in het Duits, dat was zijn vaderland. Paus Franciscus hield zelf een korte overweging. Even keek hij op bij de zin: 'Liefhebben betekent ook kunnen lijden.' Zo'n zin stemt tot nadenken. Bekende rituelen, wijwater, wierook, gebeden. Tot slot werd Paus Benedictus door 12 dragers naar Paus Franciscus gedragen. In een klein en ontroerend moment liet deze zijn hand rusten op de kist en leek hij te bidden. Een historische uitvaart: Paus begraaft Paus...  

 

 Sint Pieter op een zomerse dag...

************************************************************************************

Christelijk Lyceum 

 

Ik zie nog voor me hoe dat was:

Lyceum. Onze hoogste klas.

Een kleine school op 't platteladn.

De halve klas werd predikant.

Calvijn bekeek uit zijn portret

ons doen en laten nauwgezet.

De rector leek wat op Colijn,

maar hij kon toch erg aardig zijn.

De NCRV gaf radio.

Een hoorspel ging er altijd zo:

'Daar word gebeld... da's dominee!

Wil dominee een kopje thee?'

Denk ook niet dat ik jou vergat

die naast me in de schoolbank zat,

die boos werd als ik zei: 'slecht weer',

want alle weer komt van de Heer.

We waren ernstig, jij en ik,

maar keken soms een ogenblik

het venster uit bij wintertij,

dan kwam een mooie meid voorbij.

Wanneer je op de kansel staat

en over schuld en zonde praat,

bedenk dan ook eens in je preek

hoe jij die mooie meid bekeek.

Herdenk de fijne jongenstijd, 

de klas en de saamhorigheid.

Jongen, het kon genoeglijk zijn

onder de schaduw van Calvijn.

Willem Wilmink

Uit: Verzameld werk