Overbrugd

Overbrugd

dinsdag 30 januari 2024

In het geloofsgesprek van afgelopen zondag ging Leo Fijen in gesprek met zr. Christella in klooster Denekamp, officieel 'De Sint Nicolaasstichting'. Het is het oord van de franciscaanse zusters en ik kwam er regelmatig, niet alleen als gast maar meer nog als vriendin van de zusters. Veel goede herinneringen aan deze gelovige en zeer gastvrije vrouwen. Zo vertelden ze eind jaren negentig dat het werk boven hun krachten begon te gaan en zij daarom hulp van vier Indonesische zusters kregen. 'Ooit hielpen wij hen, nu helpen zij ons.' Het was spannend: kunnen ze aarden in dit andere werelddeel, kunnen zij hier ook hun geloof volop beleven? In 2004 was het zover. Zr. Christella was één van hen. Die winter sneeuwde het regelmatig, dat was nieuw voor de zusters uit Indonesië; ze hadden nog nooit sneeuw gezien! Ook de vieringen waren totaal anders. Zijn die hier meer ingetogen, daar waar het viertal vandaan kwam was dat uitbundig. Zelfs van de Goede Vrijdagviering en de Paaswake was de liturgische aankleding niet met elkaar te vergelijken. Het was aan elkaar wennen, geven en nemen, veel geduld, veel gesprekken, maar ze hebben het gered. En dat maakt dat het werk van de zusters franciscanessen onverminderd is doorgegaan. Inmiddels is de 'Sint Nicolaasstichting' een enorm complex met onder meer alle soorten zorg. Als ik aan Denekamp denk trekken de zusters aan me voorbij: zr. Paulino, zr. Marie-José, zr. Damiane, zr. Polycarpa, zr. Tarsisa, zr. Margaretha. Zij allen mogen nu leven in het Licht. Als ik in de buurt ben ga ik altijd weer even naar de kapel, laat de stilte over me heen vallen als iets heel warms, iets wat me uit hedendaagse omhoog tilt. Daarna wandel ik langs alle graven van deze fijne vriendinnen en denk  niet alleen aan hun gastvrijheid maar zeker ook aan onze mooie gesprekken. Ook aan hun twijfel, want daarvoor waren zij ook zeer mensen van deze tijd. Zr. Christella verwoordde haar geloof in oprechte woorden. Leo Fijen volgde haar in dit prachtige geloofsgesprek...   


 






Foto's van boven naar beneden: kapel, één van de Indonesische zusters, kloosterkerkhof...

 

************************************************************************************

Het goede land 

 

Lang voordat wij de steven moesten wenden
naar onze wereld en naar onze tijd,
was er een land zonder boosaardigheid,
dat voortleeft in verschillende legenden.

Toen wij als kind over de heuvels renden,
door geen herinneringen begeleid,
leek het er op dat wij de weg nog kenden.
De grote mensen zijn de route kwijt.

Wel gaan we nog zo nu en dan op reis
met in ons achterhoofd dat paradijs,
maar weten heus wel dat we daar niet komen.

De dingen gaan zoals ze moeten gaan,
behalve daar waar kinderen bestaan
die 't goede land meteen al werd ontnomen.

Willem Wilmink
Uit: Verzameld werk