Vandaag is het Aswoensdag. En mocht je denken dat carnavalvierders nu de stilte en onthouding ingaan, vergeet het maar. De vroegere betekenis van deze vooral in rooms-katholieke kring bekende woorden behoren al lang tot het verleden. Op een enkele na, die keurig het askruisje gaat halen en de sobere tijd ingaat van vooral veel water drinken en frivole geneugten negeren. Misschien bestaat het vastentrommeltje nog wel en worden lekkernijen opgeborgen tot de dag van Pasen. Want dan mag je ronduit genieten van overvloed. Tenminste als de portemonnee het toelaat. Want dat is in deze tijd voor veel mensen toch problematisch. Ooit haalden een vriendin en ik het askruisje. De priester was een bekende van ons en hij was royaal voor ons protestanten. Hoe voelde het. Voor mij was het een plechtige gebeurtenis die ik heel bewust ben ondergaan. 'Stof zijt gij en tot stof zult gij wderkeren.' Ik voelde de duim van de priester die met de as van de verbrande buxustakjes van voorgaande jaren behoedzaam het kruis tekende op mijn voorhoofd. Toen ik terugliep zag ik in één blik de hoofden van de andere gelovigen. Het was haast macaber en door het roerloos zitten vanwege de plechtigheid won dat macabere gevoel aan kracht. Toen we in het autospiegeltje keken hoe het er precies uitzag kregen we toch een soort dankbaar gevoel: we hoorden er bij. We besloten om het nog even te laten zitten en schoven plechtig mijn huis binnen. Vanaf de bank keek mijn echtgenoot, zei niets, lachte alleen fijntjes. Hij wilde wel koffie. Dat kon, voor ons was dat zonder melk of suiker. Hij wilde er ook wel een grote koek bij. En dat kon al helemaal niet omdat we zojuist het askruisje hadden ontvangen en daar naar wilden leven. Mijn echtgenoot knabbelde vergenoegd aan een stroopwafel en zei nog eens nadrukkelijk: 'Heerlijk.'

Altijd heb ik weer de neiging tegen de vierders van carnaval te zeggen: 'Zo heb je goed gek gedaan? En dan nu het Askruisje halen en de veertig dagen van soberheid en onthouding ingaan.' Dat belerende heb ik wel afgeleerd, het leidt tot niets. In deze sombere tijd met die vele onzekerheden denk ik dat mensen het even nodig hebben om op een nette manier uit de band te springen. Of ze nu kerkelijk meelevend zijn of niet meer. Het zij zo en ik denk dat die vrijheid er anno 2024 mag zijn...

 

 Schikking op Stille Zaterdag in de kapel van de Sint Nicolaasstichting in Denekamp..

 

***********************************************************************

Vrede

 

Het kacheltje in de keuken

neuriede een lied.

De rest van het huis was verlaten,

want veel brandstof hadden we niet.

 

's Nachts hoorde je wel eens een auto

door de stille straat heen gaan

om mensen op te pakken

ook al hadden ze niks gedaan.

 

Soms lazen geallieerden

de kaart een beetje verkeerd:

onze stad, die toch niet Duits was,

werd dan gebombardeerd.

 

En wij zongen bij dat kacheltje

over 't kindeke in de kou,

dat nu nog lag te huilen,

maar dat vrede brengen zou.

 

Willem Wilmink

Uit: Verzameld werk