Al een week vòòr koningsdag was de vrijmarktkoorts zichtbaar op de brede weg die ons dorp doormidden snijdt. Overal hingen bordjes aan hekken of aan struiken met de tekst 'gereserveerd'. Ook brede stroken tape of gewoon stoepkrijt gaven aan dat deze plek al bezet was. Bezet om de zolderzooi te kunnen uitstallen op de feestelijke dag en voor een symbolisch prijsje van de hand te doen. Al vroeg waren de 'morgensterren' langs de aangeboden waar gelopen om er de pareltjes uit te vissen. Rond half tien maakten wij een wandeling om toch wat sfeer te proeven. Grote verrassing: een collega uit het Ikonenmuseum stond er weer met haar tasjes. Die koopt ze door het jaar heen in allerlei kringloopwinkels. Gé droeg een oranjehoed en was druk bezig een klant te overtuigen van de voordelen van juist deze tas. En dan ben je bijna negentig en doet nog vrijwilligers werk. Een heerlijk mens. Iets verderop stonden twee meisjes en speelden een prachtig stukje van Gustav Holt. Ik luisterde, het was mijn lievelingsmuziek. Ze glunderden toen ik al mijn kleine geld in hun grote pet deponeerde. De man van het draaiorgel zong, draaide, deed zijn pet op en af en zorgde voor vrolijkheid. Standhouders deden zich te goed aan warme koffie met grote koeken. Een enkele zat wat witjes achter zijn koopwaar vanwege de kou en tegenvallende klandizie. En er was veel; van kinderkleertjes tot volwassen kleding, soms hingen de jurken aan een boom. Het halve interieur uit een café, oude telefoons, snuisterijen, trommeltjes uit grootmoeders tijd. Veel langspeelplaten, maar ook schoenen, sieraden, geurtjes en make-up spullen. En zelfgemaakte kaarten, vermoedelijk tijdverdrijf uit de coronatijd. Ze waren er weer: de in klederdracht gehulde Staphorster boerinnen. Bij de Goede Herderkerk was er gratis koffie met eigen baksel. Dat laatste sla ik altijd af, want welke handen hebben daar lekker in zitten kneden? Een slimmerik had zijn tuin opengesteld met zitjes en een patattent. Koffie of een sapje kon ook op samengeraapt meubilair. Al spelend baande zich een muziekkorps een weg door de drukte en ook daar is wedijver: er volgde al snel een tweede korps. Af en toe zwaaiden we naar bekenden. Toch bijzonder dat mensen dan altijd zo lekker losjes worden. Het weer werkte mee, af en toe viel iets wat op een druppel leek. Koningsdag 2024 kan de annalen in als plezierig...
Vrijmarkt 2024....
**********************************************************************************