In het al Drensch Kwartetspel was ook een kwartet onder de naam 'Oude Drentsche Kerken'. En op één kaart stond 'Kerkje van Anloo'. Ik kan het nog goed voor de geest halen en ik vond het toen al prachtig. Toen er een uitnodiging in de krant stond om op zaterdag 6 april naar de Magnus Fair in Anloo te gaan, was ik meteen enthousiast. Jaren geleden had ik de Magnus kerk al eens bekeken en ik was onder de indruk van zoveel eenvoudige schoonheid. De gemeenteleden van de kerk organiseerden nu een fair omdat ze graag voorzetramen wilden hebben vanwege de hoge energiekosten. Er was van alles te koop: spellen, puzzels, sieraden, klein speelgoed, brocante. Maar ook LP's, DvD's, CD's en boeken. Wie voor kleding kwam kon zijn hart ophalen. Ook aan de maag van de hongerige bezoekers was gedacht, van hotdogs, krentenwegge, belegde broodjes tot koffie, thee, soep en frisdrank, het was er allemaal en er werd met gulle hand uitgedeeld tegen bescheiden prijsjes. De zon deed ook mee, de kleding en schoenen lagen uitgespreid op het grasveld naast de kerk. Er stond zelfs een rekje met kleding en om alles nog beter te laten uitkomen was er langs de kerkmuur een lijntje gespannen. De wind blies er speels doorheen.We kwam op een raar moment binnen. Een microfoonstem riep: 'Enerzijds, anderzijds, verkocht!' Een beschilderde dakpan met het orgel van de kerk knap weergegeven verdween in de haast begerige handen van de koper. Zo ging het met ettelijke dakpannen, en eerlijk is eerlijk, er waren juweeltjes bij. Ik keek naar een verzameling uiltjes, ze waren prachtig. De prijs was belachelijk laag, voor de zekerheid vroeg ik het nog eens. Ik had het goed gehoord en kiezen is niet mijn sterkste kant. Ik nam er vijf mee en toen ik later er nog eens langs wandelde, riep de juf van de uilen tegen me: 'Voor vijf euro mag u ze allemaal hebben'. Het ging om zeker vijftien uilen. Soms moet je het verstand gebruiken. Bij de boeken is het altijd leuk. Ik kwam een boekje tegen uit 1918, op de fraaie omslag stond: Laatste verzen van Guido Gezelle. Nieuwsgierig bladerde ik het door, er lag een brief in, die ik opende, hoewel met schroom. Het was een brief van de Vlaamse dichteres Alice Nahon aan Guido Gezelle. Ze noemde Gezelle aan het eind van de brief haar meester Gezel. Voor mijn middelbaar eindexamen had vier gedichten van deze dichteres geleerd. Waar ik spijt van heb is dat ik het verzamelwerk van Martinus Nijhoff heb laten liggen. Hij is mijn lievelingsdichter en dit boek had ik nog nooit gezien. De stem van de omroeper was tot rust gekomen. De dakpannen hadden een bedrag van ruim 600 euro opgebracht. We namen een kop soep en schoven in een kerkbank. Achter ons liepen de kerkbanken vol met soepliefhebbers. Er werd gezellig gekout en de saamhorigheid was opvallend. Maar zorgen waren er ook, zo had ik al pratend met 'verkopers' ontdekt. Het aantal gemeenteleden liep snel terug. En dat is iets wat in de regio waar ik woon ook al jaren speelt. Helaas...
De Magnus kerk in Anloo met beelden van de fair op 6 april...
***********************************************************************************