Overbrugd

Afgelopen week realiseerde ik me dat onze kinderen vermoedelijk nooit Moskou en Sint Petersburg zullen bezoeken.Zelf was ik daar in 2010 met twee vriendinnen en we vonden het alle drie onvergetelijk.In stilte vergeleek ik de Rus met de Amerikaan. Dat land bezocht ik drie keer. Het verschil is dat de Rus zich in zijn eigen wat melancholieke wereld terugtrekt, terwijl de Amerikaan zeer naar buiten is gericht. Vaak bij het naïeve af. Het is een rare gewaarwording dat Moskou en Sint Petersburg voorlopig niet te bezoeken zijn.

Ik dook in de boekenkast en vond meerdere boeken over deze twee prachtige steden. Ook de map foto's op de laptop doorbladeren was een feestje. Veel kwam boven. Moskou was prachtig, maar Sint Petersburg overtreft die schoonheid. Paleizen, musea, boottochten en als afsluiting het ballet 'Het Zwanenmeer' in met Marinskii theater.Tijdens ons bezoek was het de tijd van de 'witte nachten' in Sint Petersburg. Dan wordt het niet donker. Mijn vriendin zat om één uur 's nachts zonder licht kaarten te schrijven. Op straat was het net zo druk als overdag. Bij alle indrukken kwam ook deze ervaring en eigenlijk was het te veel en nauwelijks te bevatten.Wat me ook weer te binnenschoot was de taxirit naar het theater. Eén van de vriendinnen had last van de darmen gekregen, vermoedelijk toch iets gegeten wat niet lekker viel. We zaten achterin de auto en ze kreunde: 'Help, ik moet heel nodig naar een toilet Ik houd het niet meer!!' En ik maar geruststellen en zeggen dat ze aan iets anders moest denken en dat we vast wel gauw in het theater zouden zijn. Want ik begon het ook benauwd te krijgen vanwege allerlei beelden. En ging het mis, dan zou misschien de brandweer wel moeten uitrukken om de taxi schoon te spuiten en we het beroemde ballet zouden missen. Wat kan een rit dan lang duren! Maar ze redde het en in een soort wanhopige ren, samen met de reisleidster, vlogen ze het theater in. De andere vriendin en ik volgden, we beklommen statig de trappen en waanden ons beroemdheden die bij de elite van Sint Petersburg hoorden...

Zo is er nog veel meer te vertellen, maar toch is het lastig om de sfeer precies weer te geven. Sinds de inval in Oekraïne lijkt het zo onwezenlijk dat we in het land van Poetin zijn geweest. En dat juist die prachtige stad de plek is waar hij is geboren. Het is niet samen te vatten, lijkt elkaar eerder te bijten...