Overbrugd

Overbrugd

woensdag 17 juli 2024

Vroege jeugdherinneringen, wie heeft ze niet. Bij het ouder worden buitelen ze over je heen. Zo zag ik onlangs een goudsbloem en beleefde ik het voorval opnieuw. Was ik al drie of moest ik dat nog worden? Ik liep in de tuin en de buurvrouw riep me. Ze was in klederdracht, zwart, een witte muts kan ik me niet meer herinneren. Ze plukte een goudsbloem uit haar tuin en over de lage schutting gaf ze die heel behoedzaam aan mij. Hoe het kwam weet ik niet meer, maar ik liet de bloem vallen. Er liep een kleine wat modderige geul langs de schutting en daar lag die kostelijk bloem zomaar in de modder. Hoe het afliep weet ik niet meer. We verhuisden een paar jaar later naar de boerderij. Mijn vader hield van orgelmuziek, er kwam dus zo'n traporgel in huis met een echte orgelkruk. Mijn broer kreeg les. En wie mocht dat doen? Juist ja, de man van de vroegere buurvrouw. Mijn broer haatte het, hij was veel slimmer dan ik en dacht: 'Ik ga heel erg mijn best doen, dan ben ik er snel van af.' Het lukte.Toen kwam ik aan de beurt. Ik was veel gewilliger en deed trouw allerlei toonladders en eenvoudige wijsjes. Waar ik echt zenuwachtig van werd was dat getik van de buurman om het ritme aan de geven. Soms zong hij er een tikje ongeduldig bij. Af en toe verzuchtte hij: 'Je broer had het zo in de slag.' De buurvrouw lei als troost altijd twee schuimpjes klaar voor me, want van die orgellessen werd ze gek en ze ging dan gauw boodschappen doen. De zomer kwam, de lessen stopten. Voorgoed! Wat een vreugde. Toen kwam de kerst en mijn vader wou wel eens weten wat het lesgeld had opgeleverd. Na veel gedoe klom ik op de kruk en speelde, ik geloof  'Stille nacht, heilige nacht'. Mijn huisgenoten zongen mee, ik raakte in de war en deed met een rood hoofd nog maar wat. Mijn vader vroeg: 'Wat heb je nu precies gespeeld?' Dit was het slot van mijn orgelcarrière. En daardoor vind ik het altijd heel knap dat onze orgelisten niet van de wijs raken bij de gemeentezang. Herinneringen kunnen alle kanten op opgaan. Hier begon het met een goudsbloem en eindigde het bij de orgelles...



 


Hasselt - Brouwersgracht. In het tweede huis van links woonden de buurvrouw en buurman. Daarnaast stond ons huis, maar dat bestaat nier meer. Er is staat nu een ander huis...

 

***********************************************************************************

Onze trouwdag 

 

Dit zei mijn jonge meisje:
'Het is moeder wel goed
en 't kan vader niet schelen
dat je zo met me doet.'
En toen stapte ze weg
en dit is wat ze zei:
'Onze trouwdag, mijn liefste,
is al heel dichtbij.'

En toen stapte ze weg
en in 't kermisvertier
zag ik haar dwalen,
dan daar en dan hier.
Toen één ster was ontwaakt,
is ze huiswaarts gegaan.
Zo dwaalt over 't water
's avonds de zwaan.

En ze kwam bij me,
vannacht, en ze kwam
zo zachtjes dat niemand
een voetstap vernam.
En ze legde haar hand op me
en dit is wat ze zei:
'Onze trouwdag, mijn liefste,
is al heel dichtbij.'

Willem Wilmink
Uit: Verzameld werk