Het is ongekend spannend in het Midden-Oosten. Mislukken de onderhandelingen en leidt dat binnenkort tot een regionale oorlog? Die dan mogelijk uitloopt op een derde Wereldoorlog? Het lijkt of de betrokken landen zich langs de rand van de afgrond bewegen. De wereld houdt de adem in...
Oorlogen groot, oorlogen klein. Vanmorgen was ik in de supermarkt en ik zag dat een klant het hele vak met 'koffie in de aanbieding' plunderde. Ze pakte de dubbele pakken koffie vanaf de achterzijde, dan viel het niet zo op. Het waren er minstens twintig. Ik vroeg: 'Gaat u daarmee op markt staan?' Ze antwoordde bevestigend, zonder een spier te vertrekken. Waarop ik zei: 'Dat is niet zo netjes. Straks is er voor andere klanten niets meer.' Ze zag er stijf uit, had het haar op een griezelige manier opgestoken en keek onverschillig. Ik had gehoord dat het regelmatig voorkomt dat klanten afkomstig uit het dorp enkele kilometers verwijderd van hier, deze koopwijze hanteren. Bij de kassa maakte ik er een opmerking over tegen de kassière, zei wel dat zij er niets aan kon doen. De winkeljuf had ook een opmerking gemaakt maar de klant zei dat het voor haar kinderen was. Tja, het zou kunnen, maar ik twijfel. In de fietsenstalling was ze druk aan het inpakken en ik kon het niet laten om te zeggen: 'Zou hier nu ook zegen op rusten?' Ze hoopte het, maar mijn gezicht straalde wat anders uit.
Er zijn ook leuke dingen. Ik moest even naar de stad voor het wegbrengen van een pakket voor mijn broer in Amerika. Maar de weg oversteken zodat ik bij de brug kon komen lukte niet. Het wegdek werd opgebroken. Grote vrachtauto's met enorme grijpers grepen alles wat in de weg zat. Maar zie, er waren medewerkers die als taak hadden voetgangers naar de overkant te begeleiden tussen al dat zware en ronkende materieel door. 'En hoe kom ik nu terug?', vroeg ik aan het aardige jongmens. Hij lachte van oor tot oor en schreeuwde boven de herrie uit: 'Dat doe ik ook mevrouw, ik wacht op u!' Het duurt een week, maar zo vertelt men, dan heb je ook wat moois. We zullen het zien.
Voor mijn verjaardag kreeg ik onder meer een leuk boekje met de titel: 'Het geluk van wandelen.' Ik ben er al even in begonnen, het is alleraardigst met veel wijze uitspraken. Binnenkort zal ik er een column aan wijden.
Wat heel grappig was dat een medewerker van de Jan Posthal een verjaardagskaart kwam brengen. Zomaar een spontaan gesprek in bovengenoemde kringloopwinkel leidde tot de ontdekking dat we op dezelfde dag en in hetzelfde jaar waren geboren. En het was ook nog 's avonds. Kijk, dat zijn weer leuke dingen en daarbij verbleekt de klant met de koffie...
Deze foto maakte ik in Bunne bij het ochtendkrieken...
************************************************************************************