Onlangs was er een serie van drie kloosters op NOP2. Begonnen werd met de Benedictinessen in de O.L.V. abdij in Oosterhout. De week daarop mochten kijkers meeleven met de Trappistinnen in Koningsoord bij Arnhem en als laatste kwam klooster Wittem op de buis. Daar leven de de Redemptoristen. In alle drie kloosters was ik te gast geweest voor meerdere dagen. Ik had de kloosterlingen geïnterviewd voor de 24-delige serie 'In het licht van de kaars'. Als eerste verscheen zr. Martha, inmiddels abdis, op de buis. Ik koos voor enkele fragmenten uit het 1300 woorden tellende interview.
Ze lijkt klein, maar haar voeten staan stevig. Wanneer we even later tegenover elkaar zitten, valt vooral haar serene blik op met de sprekende ogen als spiegels van de ziel. De ontvangkamer is strak en sober, op de tafel prijkt tussen wat groen een roos. Alles in dit vertrek concentreert zich op deze roze zachtheid. Ik noem de woorden, warmte, openheid, respect maar vooral de Geest en ontsteek de kaars. Vanaf de muur kijken Maria en Elizabeth toe in hun omarming.
'Ik ben geboren in 1964 in Hulst in Zeeuws-Vlaanderen als Marthy Verstraeten en in een rooms-katholieke omgeving opgegroeid. Mijn jeugd is getekend door het jonge overlijden van mijn vader. Ik was toen tien jaar en enig kind .Na de middelbare school koos ik als studie theologie, dat had te maken met mijn vraag: hoe zit de wereld in elkaar en wat doe ik daarin? In de studietijd kwamen we regelmatig met een groep studenten bij de broeders van de Sint Paulusabdij in Oosterhout. Een eenmalig bezoek aan de zusters van de nabijglegen Onze Lieve Vrouwe Abdij vond ik confronterend. Ik besloot daar in te treden. Mijn kloosternaam werd Martha, ik voel een sterke continuïteit met die naam en die bijbelse figuur. In het Lucas evangelie weet Martha heel goed wat haar te doen staat, in het Johannes evangelie belijdt ze Christus zoals Maria. De belijdende Martha spreekt me zeer aan omdat ik bezig ben met de betekenis van Christus in mijn leven.
Ze vertelt in de bibliotheek te werken als hulp van de bibliothecaris. Er zijn zoveel boeken te lezen, steeds moet ze keuzes maken, dat dwingt haar tot ascese. Ook poetsen en tuinwerk behoort tot de taak van de zusters. Ze schildert en tekent graag strips. Voor haar professie heeft ze de uitnodigingen getekend als hartjes met armpjes, beentjes en gezichtsuitdrukkingen en houdingen die staan voor stabiliteit, monastiek levensgedrag en gehoorzaamheid.
'Geloof, hoop en liefde. Met Paulus zeg ik: de liefde. De liefde is de meest tastbare, de meest voelbare, maar wordt wel door het geloof gevoed en door hoop gecultiveerd. Je bent trouw aan je stil gebed. Soms voel je niets, de liefde is niet in zicht. Maar je bent trouw, dan zijn het de hoop en het geloof die mij daar doen zitten in een zeker weten dat de liefde even schuil gaat.' Het blijft stil, dan buigt ze zich voorover en dooft de vlam. In de stille kloosterhof gaat ze naast me voor een paar plaatjes. Haar gang is gracieus en het habijt gaat in dit ritme mee. Het tuinhek duwt ze open met een resoluut gebaar...
***********************************************************************************