Voorjaar 2009 verlieten de zrs. trappistinnen de neogotische abdij Koningsoord na 70 jaar Berkel Enschot. Stilte en gebed werden meer en meer overstemd door het lawaai van oprukkende bebouwing. Er volgde een jarenlange zoektocht naar een nieuwe plek voor hun monastieke leven, een tocht die uiteindelijk eindigde in Oosterbeek. Dit grote natuurgebied was de ideale plaats om de spiritualiteit van deze contemplatieve orde levend te houden. Nu houden de zusters open huis en ik ben welkom om een kijkje te nemen. Een zuster wijst me de weg naar de kerk. Een strakke ongerepte ruimte van stille schoonheid. Geen hoge en druk bewerkte koorbanken onder een dakje maar eenvoudige en lage zitplaatsen voor de zusters. Vloerverwarming geeft een aangename temperatuur. Hier kan een mens de binnenste lagen zonder moeite bereiken. Ik wens zr. Benedict (toen nog abdis, nu gastenzuster) geluk met dit prachtige klooster en vraag of de broeders van abdij Koningshoeven in Berkel-Enschot treuren nu de zrs. trappistinnen zijn vertrokken. 'Ze komen iedere week', zegt ze met een glimlach. Naast de kerk is een smalle ruimte. Op het bordje staat 'Hier kleden we ons met de kovel (gebedsmantel) zeven keer per dag voor het koorgebed in de kerk.' Roerloos hangen de witte kovels op een rij. Voor de ingang van de kapittelzaal is een rood en wit koord gespannen.Kijken mag, binnenkomen in deze stijlvolle ruimte is niet toegestaan. Een zuster vertelt dat hier belangrijke beslissingen worden meegedeeld aan de zusters. Op zondagmorgen komen ze hier samen om koffie te drinken. Hier vinden ook de inkledingen plaats.Ramen tot op de grond geven een heerlijk uitzicht over velden en bossen. Voor het scriptorium is veel belangstelling. Bezoekers dwalen tussen de bureautjes van de zusters door. Hier is gelegenheid voor geestelijke lezing, studie, schrijven van brieven etc.Op een bureau ligt ligt wat eenzaam een kaart met uitbundig bloeiende zonnehoedjes. Een kruis van keramiek met het woord 'Alleluia' zorgt er voor dat de kaart keurig blijft liggen. Ik glimlach, dit is een teken van zr. Scholastica dat dit haar bureau is met mijn kaart. We schrijven al jaren met elkaar. Nog even een kijkje in de gastenrefter en de gastenkamers. Een goed gevulde bibliotheek en een rustgevende gastenhuiskamer.
Buiten vraag ik aan een vrijwilliger of het kloosterkerkhof in Berkel-Enschot intact is gebleven. Hij vertelt dat alle graven afzonderlijk zijn overgebracht naar hier. We nemen nog een kijkje in de gastentuin waar mensen kunnen mediteren. Hoge muren, schots en scheef metselwerk. Een vrijwilligster vertelt me dat zij hier bij donker heeft gestaan met slechts de sterrenhemel boven zich en noemt het moment onvergetelijk. Na een korte wandeling door het bos, waar op een bord info staat de lezen over deze abdij en de bewoners, neem ik afscheid van zr. Scholastica en beloof binnenkort te komen voor een retraite. Ze lacht en zwaait me na...
Foto's van boven naar beneden:
klooster Koningsoord in Oosterbeek
meditatiehof voor gasten
kerk
bord met info
binnenhof
************************************************************************************