Het is altijd aardig om oude foto's te bekijken. En dan het liefst foto's waar je zelf niet op staat. En dat zijn er genoeg, want als je zelf fotografeert vinden anderen het al gauw goed. Het moet 2008 geweest zijn. Een vriendin nodigde me uit om mee te gaan naar York in Engeland. Ze had de plaats ooit een keer gezien op doorreis en was verkocht: 'Daar wil ik ooit nog eens heen.' Vooraf had ik wat info bekeken van het oude en zeer fotogenieke stadje en ook ik was gecharmeerd van wat York zoal te bieden had. We gingen naar Rotterdam, vandaar scheepten we ons in naar York. Het aardige was dat we toen meteen op de plek van bestemming waren. Mijn vriendin had een onderkomen geregeld via internet en we volgden de aanwijzingen en kwamen werkelijk de sleutel tegen die toegang gaf tot het pand. Het hield niet over. We sliepen samen in een krap twee-persoonsbed. Als de één zich omdraaide, viel de ander er bijna uit. Maar goed, we kwamen niet om te slapen, maar om te genieten van alle oudheden, kerken en ruïnes. Want vooral de laatst genoemde zijn zeer fotogeniek. Een wandeling over de stadswallen, een zee van narcissen naast de nog kale bomen. Een gure wind, maar het genieten werd er alleen maar meer door. En toen zag ik haar: ze hing aan de zijkant van een brug, griezelig dicht boven het water. Het was onwezenlijk: een engel die zelfmoord wilde plegen? Want daar had het toch veel van weg. We liepen terug en snelden de brug op, want bij zoiets moet je op tijd zijn! En misschien was de engel nog te redden door haar bezwerend toe te spreken en weer 'binnenboord' te hijsen. Een voorbijganger zag onze bezorgdheid en keek ook mee. En toen kwamen er nog meer mensen bij ons staan. Er werd druk geredeneerd, we begrepen niet alles want de gesprekken werden in het Engels gevoerd. Een agent kwam aangewandeld en vroeg wat er aan de hand was. Een verontruste dame wees naar de roerloos hangende engel en kon haast niet meer uit haar woorden komen. De agent begon bulderend te lachen en hikte vijf minuten later nog na van de pret. 'Die engel hangt er al jaren en jaren en zal nooit springen. Ze is van steen...
Foto's van boven naar beneden:
En toen zag ik haar: Ze hing aan de zijkant van de brug, griezelig dicht boven het water...
***********************************************************************************