Zie nu toch hoe prachtig rood en oranje samengaan! Kleuren die bij elkaar vloeken? Toen ik de bloemen in een tuin zag in Bunne, toen ik de ballen zag bij een winkel, toen kwam heel langzaam een jeugdherinnering boven...

Het moet midden jaren vijftig zijn geweest en binnenkort zou het koninginnedag zijn. Onze klas zou ook meelopen in een feestelijke optocht, maar je moest wel zelf zorgen voor iets leuks! We waren met vier vriendinnen en zo ontstond het plan om een ereboog te maken. Twee zouden de boog vasthouden en twee zouden de lange linten vast houden die aan de boog waren geknoopt. Het zou prachtig worden, dat wisten we zeker. Twee moeders hielpen met het versieren. Rood, wit en blauw crêpe papier werd om de boog gewikkeld en daar waar de boog werd vast gehouden oranje wikkels. De linten waren ook oranje en zeker een meter of zes lang, want het moest wel wat lijken! We oefenden alvast wat op marsmuziek die we voor de radio hoorden. Het ging steeds beter. Als nu ook nog het weer mee zou werken, dan zou het publiek versteld staan over ons optreden. 

De dag brak aan en het weer op die 30e april liet het afweten. Koud en winderig, misschien nog een bleek zonnetje, maar daarmee was ook alles gezegd. We droegen alle vier over onze gewone kleren ook nog eens een rokje van crêpe papier. Oranje, want het was vooral een oranjefeest! En daar lag het probleem juist, ik had alleen maar een rood kort jasje en zonder jas was het veel te koud. Twee meisjes hadden zwarte jasjes en één had een korenblauwe blazer. Ze pronkte er tot vervelens toe mee en iedere keer hoorde ik haar zeggen dat rood en oranje vloekte, dan keek ze meewarig naar mij. Maar blauw en oranje stond heel mooi bij elkaar, vooral korenblauw. Ik werd er gewoon schichtig van en veel plezier had ik er niet meer aan. Het leek me toe dat iedereen naar mijn jasje keek en de boog niet meer gezien werd. Een prijs zat er niet in, mogelijk kwam dat door mijn rode jasje...

Nu, zoveel jaren later, ontdek ik pas hoe prachtig rood en oranje bij elkaar staan! De kleuren vloeien probleemloos in elkaar over en zijn een waar feest voor het oog. Met de opschepperige vriendin van het blauwe jasje is het jaren lang moeizaam gebleven. Er was een soort ingehouden competitie ontstaan, die steeds pittiger werd. In alles voerde zij de boventoon en dat maakte de gesprekken steeds vinniger. Tot ik besloot te stoppen en haar uitlegde dat onze levens zo verschillend waren verlopen, dat we elkaar ontgroeid waren...