Ik ben een koffiepot, een mooie elegante koffiepot. Mijn bazin heeft me gisteren bij de glascontainer gezet, ik was te groot voor de opening. Het was koud en winderig en ik heb hier de hele lange nacht gestaan. Toen was het nog droog, maar vanmorgen begon het te regenen, zacht en miezerig. Ik stond daar meer en verwenste mijn ontrouwe bazin, want zeg nu zelf ook al is mijn deksel stuk, ik kan best nog veel. Het was stil bij de glascontainer, want het is Hemelvaartsdag en dan zitten de meeste mensen in dit dorp òf in de kerk òf in huis. Mistroostig staarde ik voor me uit en dacht aan glorierijke jaren van weleer. Er kwam een oudere vrouw met een plastic zak. Ze haalde daar blanke lege glaspotten uit en knikkerde die in de container. Ze had er alle deksels op laten zitten en dat is niet de bedoeling. Ze was lekker stout. Bij iedere nieuwe bons kromp ik ineen! Tenslotte vouwde ze de plastic zak op en toen pas zag ze mij. Ik liet me op het voordeligst zien, maar ach na een lange nacht waken is de glorie wel verdwenen. Ze keek, ze maakte aanstalten te vertrekken, ze keek nog eens... En toen pakte ze me zachtjes op en bekeek me nauwkeurig. Ze vond me best mooi, mompelde wat, aarzelde en opende de plastic zak en stopte mij er in. Toen gingen we samen wandelen. Het regende niet meer, maar het was ongezellig weer en de straten lagen er verlaten bij. Na een minuut of tien stopte ze bij een huis, deed de sleutel in het slot van de deur en toen waren we binnen en begon ze zowaar tegen me te praten: 'Ik ga je eens lekker wassen in een warm sopje, dan zal ik je drogen en dan mag je eerst eens even bijkomen in een vensterbank. Want je bent nog heel bruikbaar! Alleen het dekseltje ontbreekt, maar met een paar mooie takken in de kleuren van je versiering word je een plaatje. En als cadeautje voor een lieve vriend of vriendin kun je iemand nog echt blij maken.' Mijn nieuwe bazin streelde langs mijn gekartelde randjes. 'En weet je', zo ging ze zachtjes verder, 'als je zelfs voor mij te veel wordt, ik ben ook al oud, dan stop ik je bij andere lieve spullen in de doos die naar kringloopwinkel Felix gaat. Dan word je zeker gekocht, want je bent het waard.' Toen maakte ze een warm sopje klaar en stopte mij er in. Ook haar zieke duim mocht mee doen, we knorden beiden van plezier!

Les: Soms zit het leven tegen, soms heel erg tegen, maar soms kan het nog weer mooi worden...